Jólakveðja til íslenzkra barna frá dönskum sunnudagaskólabörnum - 24.12.1915, Side 5

3
Þökk fyrir ástvinina mína, sem eru að
gleðja mig.
Leyfðu mjer að vera enu mörg, mörg
ár lijá þeim, og hjálpaðu mjer til að vera
])eim til gleði og gaj:ns bœði í dag og á
morgun og alla hina dagana.
En hjálpaðu mjer umfram alt til að ])akka
jólabarninu og jólakonunginum, Jesú Kristi,
fyrir öll gæði jólanna.
Gef mjer að geta sungið ])jer og honum
jólasálma í alvöru; hrek ]>ú hrott hugsun-
arleysið svo að barnsgleði mín snúist aldrei
í ljettúð.
Fyrirgefðu mjer hvað jeg gleymi ])jer
oft, ástkæri frelsari minn, gleymi að hlýða
og glcymi að ])akka.
Veit mjer aðstoð anda ])ins svo að jeg
geli gelið ])jer i alvöru órólega, litla hjartað
mitt í jölagjöf, — elski ]>ig, treysti og
hlýði ])jer.
0, að jeg gæti jafnan sagt af hjarta:
„Þinn vil jeg, Jesú, jafnan vera,
þlg jafnan elska af hjartáns rót.“
Bænheyr ])að vegna kærleika ])íns. Amen.
in ii ii ii ii n ii n ii i! 'i ii
Gleðileg jól, pabbi og mamma!
ii ii ii ii n » ii ii ii ii
Með stjörnunni ljómar í kvöld sú kær-
leikssól,
sem gefur okkur hörnunum gleðileg jól.
Ilin blessaða, alskæra, blíða kærleikssól
hún gefi pabba og mömmu gleðileg jól.
Öll ský hverli burtu sem skyggja á ])essa
sól
ó, þökk sje Guði er gefur okkur gleðileg
jól.
Jillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliy
Við jólatrjoð.
iíillllllllllllllllllllllliuillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Pabbi og mammal komum, fögnum,
fagnið okkur með,
komið, leiðið okkur
í kringum jólatrjeð!
Hvert ljós á trjenu lilla
oss Ijómar eíns og sól.
Við biðjum Guð að gefa
ykkur gleðileg jól!
B. J.
Jólaminningar frá Danmörku.
Jeg hefi altaf hlakkað til jólanna, og
þegar jeg hugsa um liðiu ár, þá finst mjer
vera sjerstök birta yfir einum tíma ársins,
])að er sjerstakt ljós yfir þeirn tíma, hinum
heilögu jólum. Aldrei hefir mjer fundist,
að kirkjuklukkurnar hefðu eins skæran
hljóm eins og þegar jeg var barn á jólum,
og nú finst mjer rafmagns og gasljósið
ekki bera eins fagra birtu eins og litla
kertið mitt, sem jeg ljek mjer að á jól-
unum.
Pegar jeg varð stúdenl fór jeg í annað
land og þar sá jeg svo margt fullkomn-
ara en heima, rjett fyrir jólin var ljósa-
dýrðin á götum stórborgarinnar og í búðar-
gluggum miklu meiri en jeg liafði gert
mjer i hugarlund. En samt fanst mjer, að
jólakerlið mitt heima liefði borið meiri
birtu, og jeg ímyndaði mjer, að jeg mundi
heilsa döprum jólum í Kaupmannahöfn.
En í þeim hæ hefi jeg aldrei verið á
jólunum. Jeg varð fyrir því láni að fá að
vera hjá góðu fólki langt burtu frá skark-
ala borgarinnar. Dar heyrði jeg lil jóla-
klukknanna og hljómur þeirra barst til mín
í ljúfri kyrð. Þar fagnaði jeg þeim jólum,
sem jeg ekki get gleyint.
En hve jeg var feginn, þegar jeg var
kominn inn í vagninn og járnhrautarlestin
hrunaði áíram. Það hittist svo á, að í
fyrsta sinni sem jeg fór í slíka jólaferð
voru margir slúdentar í sama klefanum.
Við sungum danska jólasálma, en jeg var
einn Islendingur og þá langaði lil að heyra
islenzka sálma. Jeg man eftir, að jeg
söng „Heims um ból, lielg eru jól,“ og „I
dag er glatt í döprum hjörtum11. Það var