Jólakveðja til íslenzkra barna frá dönskum sunnudagaskólabörnum - 24.12.1915, Síða 9

7
'livorki á dönsku nje Svertingjamáli heldur
á ensku, hún er tunga þeirra, en sumir
sálmurnir eru })ó peir sömu bæði hjá þeim
og oss og yður, t. d.: „Oss barn er fætt
i Betlehem.“
En hluslið þið nú á: Á eftir messu förum
við, sem erum fædd í Danmörku, og höld-
um jólin heima hjá okkur, og lesum jóla-
brjef frá vinum okkar. En Svertingjarnir
vilja heldur vera úti, })eir ganga um göt-
urnar, blása í lúðra, brenna flugeldum og
púðurkerlingum og gera svo mikinn há-
vaða sem mest J)eir geta. Á prestssetrinu
mínu var alt vinnufólkið með okkur við
jólatijeð, en þó að litla vinnupiltinum þætti
gaman að horfa á ljósin og jólatrjesskraut-
ið, varð hann J)ó jafnan feginn, er jeg
leyfði honum að fara út og horfa á flugeld-
ana og taka þátt í gleðskapnum á göt-
unum.
En þegar við erum gengin til hvíldar,
hálfþreytt eftir alt annríki aðfangadagsins,
og erum rjett að festa svefninn, þá tekur
annað við. Æskulýðurinn svarti fer þá
hópum saman um göturnar og syngur jóla-
sálma. Sá söngur hefst um miðnætti og
stendur alla nóttina.
Það er svo heitt veðrið að við treyst-
umst ekki til að loka gluggum, en þú er
auðskilið að manni verður ekki svefnsamt
við sönginn. Og þó maður sje syfjaður
verða söngkærir menn að dást að söngn-
um. Margir Svertingjarnir syngja mjög
vel og þeir hafa æft þessa jólasöngva alla
jólaföstuna.
Jeg býst við að ykkur mundi sömu-
leiðis þykja ánægjulegt að heyra alla jóla-
nóttina sungið um Jesúm og jólaenglana.
— Hver veit nema })ið vilduð fara á fætur
og ganga syngjandi með jafnöldrum ykkar
um götur borgarinnar. — Ekki þyrftuð þið
að fá kvef af kulda, því að hjer er jóla-
nóttin lieit sem sumardagur hjá ykkur.
Það mun líka hafa verið blíðviðri fyrstu
jólanóttina i Betlehem, og þar blöktu sömu-
leiðis pálmaviðargreinur í næturandvar-
•anum, en snjór sást livergi.
Á jóladaginu koma öll börnin til sunnu-
dagaskólans, en mörg eru syfjuð eftir jóla-
sönginn undanfarna nótt, og það er svo
heitt í kirkjunni að þau hálf dotta í sætum
sínum.
En kvöldið, sem jólatrjeð er tendrað í
skólanum, eru þau vel vakandi. Þá stíga
þau dans um trjeð, syngja, leika sjer og
hampa jólagjöfum sínum. Góðir vinir þeirra
í Danmörku sendu sem sje kassa með
ýmsum leikföngum og jólagjöfum til sunn-
udagaskóluns fyrir jólin; og það er heldur
en ekki glatt á hjalla þegar verið er að
úthluta hrúðunum og myndunum og ýmsu
öðru úr þessum kössum við jólatrjeð. —
Nú er jeg búinn að segja ykkur, hörnin
góð, dálítið frá jólunum á Ve'sturheimseyj-
unum. En þegar þið nú fagnið jólun-
um á íslandi, þá bið jeg ykkur að þakka
Drottni, að hann elskaði svo heiminn, að
hann fór ekki í neitt manngreinarálit, svo að
Svertingjarnir, slórir og smáir, geta haldið
jól sem vjer, því að þeim er einnig frels-
ari fæddur. — Og vilduð þið ekki biðja
Guð um að mörg svörtu börnin elski Jesúm
alla æfi? Og ef þið, kæru hörn, elskið
hann einnig, þá kemur sú stund að þið
hittið svörtu börnin, ekki á Islandi nje á
St. Tómasareyjunum heldur þar, sem Jesús
er núna, og þar sem hann hefir lofað að
veita yður viðlökur; því að hann Sagði:
„Leyfið börnunum að koma Lil mín og
bannið þeim það ekki, því að slíkra er
guðsríkið.“ Jóhs. Petersen,
Prófastur Vesturheimseyja Dana.
JÓSE.F ^
Smásaga lianda börnum eftir
G u ð r u n u L á r u s d ó 11 u r.
Hann var munaðarlaus og átti alls enga
vini, engan, sem væri góður við hann,
jngan, sem tæki hann þreyttan í fang sjer,
og segði honum sögu eða raulaði við hann
kvæði. Þótt ungur væri, hafði hann bragðað