Ergo - 26.11.1920, Blaðsíða 4

4
ERGO
Ergo
kemur út þegar þurfa þykir.
Ritstjóri, útgef. og ábyrgðarmaður
Þórður Kristinsson
frá ísafirði.
Afgr. á Laugavegi 12.
Sími 221.
hans, kom mjer til hugar karl
einn er var á Sauðárkrók fyrir
nokkrum árum og nefndur var
»krunk krunk«. Hafði hann það að
starfi að »gera grín fyrir 5 aura«.
En líklega borgar bankinn betur?
Annálsbrot.
— — Þá kollvarpaði Siggi Þ.
öllum kenningum og trúarbrögð-
um liðinna alda, en samdi ný
svohljóðandi: »Fyrst jeg segi að
það sje ekki þannig, þá er það
einhvernveginn öðruvísi«. — Þá
fór Kobbi á skiðum til Moskva
og barði á Bolzhewikkum. Þá
týndi Moggi samvizkunni; leitaði
þó í báðum bakvösunum, snjeri
þeim við og skoðaði í krók og
kring, en alveg árangurslaust. —
Loks fann Óli Alþ.bl. gamlan »tú-
eyring« fyrir utan dyrnar hjá
Copland og hirti hann. Hafði
Moggi gengið þar nýlega um, svo
menn ályktuðu að það væru leyf-
arnar. Þá sprakk Alþýðublaðið af
hrossakjötsáti, en Ingi og Óli fóru
á sveitina og var þeim holað
niður í Ráðagerði á Seltjarnarnesi.
Urðu þeir að gegna vinnukonu-
störfum, því Siggi þjáðist af kven-
mannsleysi. Þá fengu allir þeir er
ferðast þurftu um Hverfisgötuna
ný vaðstígvjel hjá bæjarstjórninni.
Þá hryggbrotnaði rotta upp í
Mosfellssveit og sendi Dýravernd-
unarfjelagið Jón Þórarinsson með
hálft hundrað lækna þangað; tókst
þeim að græða brotið, en Gísli
tútnaði út af reiði og henti öllu
Ratininu í hausinn á bæjarstjórn-
inni.
»The pretty Boy«.
Gleraugu (Lorgnettur) hafa tap-
ast. Skilist á afgr. blaðsins.
Augnabliks'börn.
Nokkur kvæði eftir »Farandsvein«.
I.
Við komu dauðans.
Sem veg-farandi hann kemur í kvöld
og kuldagíott leikur um varir.
Hann rjettir mjer hönd, sem er helföl og köld,
sem hungraður úlfur ’hann starir.
Jeg er ferðbúinn, — bíð þó, og bikar jeg finn
hjer er Bachusar tryggasti mögur.
Og er drekk jeg hans skál hjer í síðasta sinn,
þá sje jeg mín æfi var fögur.
Og dauði jeg klingi þig kátur við
og kneifa mitt síðasta full.
Því Eros og Backus átti jeg þó
oft væri lítið um gull.
Knettlr.
Sýníshom af rjettrituninni á
ensku stríðsskeytunum hjá Mogga
á stríðsárunum var í Ergo nr. 2.
Sjá vísurnar »Meira brennivín«
bls. 3.
Þœgileg n'ófn. Moggi hefir fundið
upp ný mannaheiti er verða víst
mjög »praktisk« í notkun, t. d.
A. B. C., L. E. Ó. o. s. frv.
I ráði kvað vera að hafa dag-
legar guðsþjónustur í Bárunni með
dansi á eftir. Mun það að líkind-
um reynast mjög heppileg trú-
boðsaðferð.
Einn góðan veðurdag þegar
»Moggi« vaknaði klæjaði hann
svo skrambi mikið í lófann að
hann hafði ekkert viðþol. Rak
hann þá upp skræk mikinn, svo
að Alþýðublaðskofinn hrundi til
grunna af loftbylgjum. En Kobbi
dró stormhúfuna niður fyrir augu.
Moggi staulaðist nú á fætur og
var það fyrsta morgunverkið að
sparka og berja Tímaræfilinn, sem
ekkert vissi hvaðan á sig stóð
veðrið, þó hann væri nú vanur
því að fá utanundir. Síðan öskraði
Moggi á ísu-greyið, sem var allra
mesta þægðarskinn og eina áreiðan-
lega persónan í Mogga liði. Rak
hann nú greyið á stað með stóran
poka af mold (viðri) á hryggn-
um. Atti hún að fara hringferð
og ausa blessun sinni úr pokan-
um yfir landslýð.
Leit nú Moggi ánægður yfir
morgunverk sín og sjá þau voru
honum þóknanleg. Át hann nú
miðdegisverð og tók sjer hvíld,
studeraði hann þá í »Isl. Adresse-
bog« á meðan og brosti harð-
ánægður í kampinn. Að því búnu
þreif hann skóflu eina stóra og
alla koparslegna með gullblaði og
fór út í skarnbing einn mikinn,
hóf þar verk sitt af dugnaði mikl-
um og mokaði á báðar hliðar.
Mokaði hann þá miljónafjórðung
í kaf. — Var þá liðið að kvöldi
en eigi' hafði hann tekið sjer tíma
til kaffidrykkju. Át hann nú kvöld-
verð, var það nýdreginn sprikl-
andi harðfiskur austan úr Dauða-
hafi. Hafði Copland gefið honum
hann- Einnig var þar Ráðagerðar-
smjör frá Sigga og gamall reyktur
belju-huppur. Gerði hann sjer nú
gott af matnum og lofaði á hvert
reipi gefendurna og sjálfan sig.
Samtímis rak Kobbi inn höfuðið.
— Þú hefir runnið á lyktina,
sagði Moggi all-drýgindalegur.
Frh. The pretty Boy.
Prentsmiðjan Acta