Kirkjuritið - 01.02.1970, Qupperneq 16

GuSjón F. DavíSsson, Fremstuhúsum:
Kirkjuganga
Þann 9. nóvember var ég undirritaður staddur í Reykjavík
og langaði mig til þess að ganga í einhverja þeirra kirkna
sem ég ekki hafði gist áður á ferðum mínum í Reykjavík a
umliðnum síðustu áratugum. Kirkja Óháða safnaðarins varð
fyrir valinu. Þar er prestur séra Emil Björnsson, og hafði eg
nokkrum sinnum numið rödd hans í útvarpi heima í sveit
minni, Mýrahreppi í Dýrafirði. 1 kirkjuna með mér fór dóttir
mín Kristín Sigríður, sein nú er ekkja og berst hetjubaráttu
fyrir sjö börnum sínum. En það er önnur saga.
Við fyrstu sýn virtist mér kirkja þessi mjög hlýleg og að-
laðandi. Kirkjugestir voru nokkuð margir og sátu þeir dreift
um alla kirkjuna, eldri og yngri. Presturinn hafði kvatt sama»
fermingarbörn þau sem fermast eiga í söfnuðinum, á næsta
vori til viðræðna um samstarf við fermingarundirbúning. Lítið
jjípuorgel var til hægri við altarið, en livar var predikunar-
stóllinn? Sú gáta leystist ekki fyrr en prestur steig |>ar inn
til þess að flytja ræðu sína. Predikunarstóllinn reyndist vera
til vinstri við altarið og var hann liulinn pálmum og blómuni-
Auk þess var komið fyrir víðs vegar um alla kirkjuna hlómunii
sem settu mjög svip á þetta vistlega guðshús.
Blessuð skammdegissólin flæddi uni suðurglugga kirkjunnai'
og jók mjög mikið fegurð og göfgi hennar. Söngkórinn gekk 11
eftir ])resti sínum um bakdyr vinstra megin við altarið o?
skipuðu liann 14 manns, 8 konur og 6 karlmenn. Söngstjórinn
var ungur maður sem stjórnaði með listrænum tökum í ein-
földu formi. Söngfólkið var klætt dökkum kápum sem lagðar
vom livítum borðuni um háls og hrjóst. Svo liófst söngurinn
með hinum stórfenglega bænarsálmi V. Br. ,.,Þú guð sent stýri''
stjarna her o. s. frv. Kirkjugestir tóku almennt undir sönginn?
svo að fram kom hrífandi samhljómur sem lyfti liuga mínuni