Framtíðin - 01.12.1909, Page 7

F R A M T í Ð I N.
getstunum sínurn. ilún fór nú á
stjú og btuddÍBt viÖ prikið sitt.
Ilún heitti tevutn handu Elínu, en
mjólk handa drengnmn. Hún skar-
aði uð eldinum, svo að vel heitt
vurð í litlu stofunni. Og þegar
gestunurn var farið að hlýna, fór
drengurinn að leika sér um stof-
una.
“Hérna er s’o gott að vera, og
s’o heitt, og s’o fallegt!” kallaði
hann upp yfír sig af fögnuði. “Við
skulum vera hérna einlægt,
mamrna!”
Mamrna hans roðnaði í framan.
“Uss, Nonni!” hastaði hún á
liann. “Þetta er húsið hennar frrí
Onnu. Við megurn ekki vera hér.”
F]n Nonni litli stóð fast ó ])ví, að
hann vildi vera. “Það er kalt í
húsinu okkar,” sagði hann. “Og
ekki skemtilegt, og ekki fallegt.”
Anna gamlá mundi nú alt í einu
eftir 96 eentunum sínum. En svo
mintist hún á sama tíma ekkjunn-
ar, sem gaf aleigu sína. Hún ein-
setti sér því að gera það sem hún
gat.
“Ykkur er meir en velkomið að
vera,” eagði hún á sinn hjartan-
lega hátt “Raunar getur ekki um
annað verið að tala, ef enginn eld-
ur er heima hjá ykkur.”
“Mér eru allar bjargir bannað-
ar,” sagði Elín, og var þreytuleg í
röddinm. “Jeg á ekki til cent í
eigu minni. Jeg hef til einskis
gagns reynt að fá mér vinnu. Eng-
inn vill konu með barn.”
“Jú, jeg,” sagði Anna gamla
innilega.
“Þú ert dýrðlingur, frú Anna !”
sagði Elín.
“Ónoi!” sag!ði gamla konan.
“Jeg er bara einmana kerling og
lashnrða. Mér myndi þykja vænt
Í3J
um að hafa þig hjá mér, góða mín!,
og njóta hjálpar þinnar. En jeg
vil vera hreinskilin við þig. Jeg
er í vandræðum með að vita,
hvernig jeg á að fá nrat.”
“Jeg er svangur, Anna,” sagði
Nonni. “(feröu svo vel, og'ge’ mér
brauð og sinjör.”
Það sem nú kom fyrir, var eins
og undarlegur, fagur dranmur.
Frú Anna lét Elínu setja hettuna
sína á höfuðið á sér, vafði hana í
stóra sjalinu sínu, og lét lmna fara
á stað með budduna sína og öll
centin til þess að kaupa mat fyrir.
Elín fór og keypti nú brauð og
smér- fyrir það, og ket og kaffi.
A heimleiðinni kom bóndi einn ak-
andi í sleða á eftir henni, tók hana
og böglana upp í sleðann til sín, og
vafði að henni feldinum sínum.
“Blessuð manneskjan!” sagði
hann, þegar Elín var búin að segja
honum söguna um Önnu gömlu.
“Það lagast alt saman. Frú Anna
þarf þín með, og þið Nonni litli
þurfið hennar með. Drottinn mun
annast um ykkur.” Og honum datt
urn leið eitt heillaráð í hug; og
hann neri saman höndnnum af á
nægju. Þega Elín steig lít úr sleð-
anum fyrir framan hús Önnu
gömlu, sagði hann við hana:
“Segðu gömlu konunni að jeg
komi á morgun, og mig langi til að
tala við hana um viðskiftamál.”
Hann stóð við orð sín. Hann
keypti af lienni landspildu, sein
hún hafði engin not af, og borgaði
lienni 300 dollara fyrir.
“Þrjú hundruð dollarsl” sagði
gamla Anna, og slétti úr seðlunum,
sem lágu í kjöltu hennar. “Þrjú
hundruð dollars!, Elín! Nú getið
þið Nonni fengið nógan mat hjá