Framtíðin - 01.12.1909, Blaðsíða 18

,144
F R A M T 1 Ð I N.
I bæinn, en hún furðaði sig á því,
að drengirnir hennar skyldu ekki
vera heima.
‘ ‘ Hvar eru börnin V’ spurði hún
þegar hún var búin að heilsa fólk-
inu.
“Það er nú saga að segja frá
því,” svaraði öldruð kona. “Þeir
stukku út í hesthúshlöðuna og hafa
verið þar síðan þið fóruð í kaup-
staðinn. En það var ekki nóg með
það, lieldur hafa þeir umturnað
ölln í búrinu og baðstofunni. Þeir
hafa flutt matvæli og allskonar
annboð út í hlöðuna. Þeir þykjast
vera útilegumenn, óþektarangarnir
þeii- arna! Ekki nema það þó. Það
væri ekki hentugt, að þú færir oft í
kaupstaðinn, blessuð mín!”
Húsfreyjan gaf sér ekki tíma til
að fara úr reiðfötunum. Hún gekk
þegjandi fram göngin, en gat þó
ekki stilt sig um að brosa. Þegar
liún kom út fyrir bæinn, sá hún
drengina sína, þar sem þeir voru
að leika sér úti á túninu.
“Ætlið þið ekki að koma heim,
og heilsa pabba og mömmu?” kall-
aði liún til þeirra.
“Nei, nei, við megum ekki koma
tieim, við sem erum útilegumenn,”
svöruðu allir bræðurnir í einu
hljóði.
“O-jæja, ekki vænti jeg að úti
legumennirnir vilji smakka rúsín-
ur og gráfíkjur?” sagði mamma
þeirra.
“Rúsínur! — Gráfíkjur!” hróp-
uðu útilegumennirnir hver í kapp
við annan, svo hlupu þeir sem fæt-
ur toguðu heim túnið, heim til
mannabygða, heim í útbreiddan
móðnrfaðminn.
Pabbi þeirra var að spfetta af
hestunum, þegar þeir komu heim á
hlaðið. Hann sagði að réttast væri
að refsa þeim, svo þá munaði um
það, en mamma þeirra bað þeim
vægðar, svo ekkert varb af liirting-
unni.
Það var eins og drengirnir hefðu
himin höndum tekið, þegar mamma
þeirra fylti lúkurnar á þeim með
rúsínum og gráfíkjum.
En meðal annara orða. Það var
þó gott, að útilegumennirnir létu
af ránum og komu aftur heim til
mannabygða, því það er nú til
dæmis að taka, að ef lmnn Matti
litli liefði alið aldur sinn í íitilegu-
mannabæli, þá er mjög hætt við, að
þjóðskáldið, Matthías Jochumsson,
íiefði aldrei auðgað íslenskar bók-
mentir til muna.
Bernskan 11.
------o-----
Þegar Haraldur litli
sendi mömmu sinni reikning sinn.
Hann sá mömmu sína borga einu
sinni reikninga, sem henni voru
fengnir. Honurn datt þá í hug, að
hann gæti líka sent henni reikning;
næsta dag afhendir hann henni svo
reikning, sem var á þessa leið:
Reikningur frá Haraldi til mömmu
hans—
Fvrir að sækja kol 6 sinnum $0.60
Eldivið mörgum sinnum. . 60
Fyrir ýmisleg vik............. 40
Að vera góður drengur . . 20
$1.80
Mamma lmns tók við reikningn-
um, en sagði ekki neitt.
Næsta dag fann Haraldur á
borðinu hjá diskinum sínum $1.80
og reikning frá mömmu hans, sem
var á þessa leið