Fríkirkjan - 01.06.1900, Blaðsíða 13

93
alls eðlis og hefur sett öll þau lög, sem leiða af eðli hvers
hlutar eða liggja í því; og honum er án alls efa kærara
og þóknanlegra að vér mennirnir leitumst við að rannsaka
þessi lög og breyta eptir þeim, heldur en að vér leiðum
þau hjá oss eða brjótum á móti þeim af ásettu ráði.
Þessi regla er algild og undantekningariaus. En engum
manni getur blandazt hugur um þáð, að fríkirkja sé eðli-
legra fyrirkomulag á kristnum söfnuði, heldur enn þjóð-
kirkja. Triíin er frjáls sannfæring hvers kristins manns,
og trúarféiagið, söfnuðurinn eða kirkjan, hlýtur því eptir
hlutarins eðli að eiga að vera frjálst félag, sem sérhverj-
um manni á að vera frjálst að ákveða sjálfur, hvort hánn
vill vera í, eða ekki.
2. Spurningin um, hvort guði sé þóknanlegri þjóðkirkja eða
fríkirkja, fellur i öðru lagi saman við spurninguna um það,
hvort fyrirkomulagið sé vænlegra til eflingar sönnum krist-
indómi og kirkjulegu félagslífi. Enginn maður getur eitt
augnablik látið sér detta í hug að halda þvi fram, að
guði sé sama, hvort kristindómurinn eflist og kirkjulegt
trúarlíf stendur með blóma, eða þvert á móti. En hið
kirkjulega félagslíf, eða kirkjulifið, er ekki undanþegið þeirri
almennu reglu, sem gildir fyrir hvert félag, sem er, frá
þjóðfélaginu niður til hinna smæstu félaga innan þess,
að eðlilegt frelsi og sjálfstjórn, með þeirri menntandi og
þroskandi sjálfsábyrgð, sem þar með fylgir, er vænlegra til
þjóðþrifa og félagsframfara, heldur en ófrelsi og valdboðin
stjórn. Guði hlýtur því að vera þóknanlegra að kirkjan
sé frjáls, heldur en ófijáls. Frikirkjan er frjáls, en þjóð-
kirkjan ófrjáls.
3. Frjáls framlög til eflingar kristindóminum og viðhalds
hinum kirkjulega félagsskap eru án alls efa guði þóknan-
legri, heldur enn nauðungargjöld og lögtækar skyldu-
kvaðir.
4. F’jóðkirkjan stendur ekki nema með annan fótinn á hinum
eina rétta grundvelli; með hinn fótinn sténdur hún á ver-
aldlegum tilskipunum.