Ljósvakinn - 01.01.1926, Síða 10

10
L J Ó S V A lí I KT N
sjálfur: »þau orð, sem ég tala til yðar,
eru andi og eru lif«. Jóh. 6, 63. Á þá,
sem eru í hinu rétta sambandi við himin-
inn, mun orðið hafa sömu áhrif og það
hafði á hina tvo lærisveina, sem voru á
leiðinni til Emaus, og sögðu hver við ann-
an: »Brann ekki hjartað í okkur, meðan
liann lalaði við okkur á veginum og lauk
upp fyrir
okkur ritn-
ingunum ?«
Lúk. 24. 32.
Guð hefir
einnig þriðju
leiðina til að
tala við
mennina.
Fyrir Heil-
agan anda
hljómar
einnig rödd
hans til
mannshjart-
ans. Sú sál,
sem er nið-
urbeygð af
sorg, getur
heyrt hina
mildu, þýðu
rödd and-
ans, sem hvíslar huggunar- og hugsvölunar-
orðum inn í hið hrelda og þjáða hjarta.
Hinn iðrandi syndari, sem er niðurbeygð-
ur af meðvitundinni um sekt sína og ó-
verðugleika, gelur fengið að heyra hina
Ijúfu tóna frá himnum er andinn hvíslar:
»Ver hughraustur, syndir þínar eru þér
fyrirgefnar. Blóð Jesú Krists, Guðs sonar
hreinsar af ailri synd! Far burt og syndga
ekki framar«. Pegar vér erum í vafa um
livað vér eigum að gera, segir rödd And-
ans: »Þetta er vegurinn, farið hann!« í
fiestum kringumstæðum lífsins getur hvert
Guðs barn heyrt röddu andans — hljóm-
inn frá himnum, sem leiðbeinir, uppörfar,
áminnir, ávítar, alt eftir þörfum. Ó, hversu
yndislegir hljómar himinsins eru þá sönnu
Guðs barnii Sá, sem hefir opið eyra og
hjarta, getur fengið að heyra hina fegurslu
söngva, fegurri og yndislegri en nokkuð
það, sem kostur er á að heyra frá
þessari jörðu. Undraveröur friður verður,
ef svo mætti að orði komast, sunginn inn
í hið vesala mannshjarla, og þeim fögn-
uði, sem getur búið i »guðsmannshjarta«,
verður ekki með orðum lýst, hans getur
einungis orðið vait, og alt, sem útheimt-
ist til þessa er þetta: Gef Drottni hjarta
þitt; beygðu það í auðmýkt og fúsleika
undir hans voldugu hönd, og »hljómar
himinsins« munu óma skýrara og fegurra,
en þér er unt að skilja eða skynja.
En það er enn eitt atriði, sem vert er
að minnast á í sambandi við þelta, og
það er þetta, að vér gelum einnig senl
boð og fregnir héðan og þangað upp, sem
hinir himnesku hljómar koma frá. Gegnum
B Æ N I N A
er oss það mögulegt, að homast i sam-
band við himininn. Vér þurfum ekki einu
sinni að kalla hátt; jafnvel hið veikasta
andvarp, já, hin leynilegasta hugsun, sem
send er frá jörðinni til himinsins, kemst
upp að hásæti hins Alvalda.
Það stendur svo fagurlega í Guðs orði:
»Hann heyrir grátbeiðni mina, því að
hann hefir hneigt eyra sitt að mér«. Sálm.
116, 1. 2. Hann heyrir sérbverja ósk og
grátbeiðni, sem kemur frá einlægu hjarta,
og fyr en vér gelum skilið, og skjótara
en radíóbylgjurnar, útgengur skipun frá
hásæti hans, sem svar við bæninni. Guðs-
maðurinn, Daníel byrjaði að biðja, og
áður en hann haföi lokið bæninni, stóð
Gabríel engill hjá honum og sagði: »Þegar
þú byrjaðir bæn þína, út gekk orð, og er
ég hingað kominn, til að kunngera þér það,
því að þú ert ástmögur Guðs«. Dan. 9, 23.
Hugleiðum þetta undraverða samband,
sem er milli himins og jarðar! Eins og
það er oss ómögulegt að úllista hreyfing-