Ljósvakinn - 01.08.1926, Blaðsíða 2

Hið mikla og nauðsynlega heiðingjatrúboð
»Farið út um allan heim og prédikið gleði-
boðskapinn allri skepnu«. Pannig hijóðar síð-
asta fyrirskipun frelsarans til lærisveina
sinna aður en hann ylirgaf pá til að fara
heim til föður sins eftir að hafa lokið bar-
átlunni fyrir frelsun syndaranna hér í tára-
dalnum.
Sérhverju pvi kirkjufélagi, sem gefið heflr
nákvæman gaum pessari lyrirskipun, heflr
alt af tekist að halda við hinu andlega lífi;
en jafnskjótt og pessari skipun heflr verið
geflnn slakur taumur, heflr söfnuðurinn
snuið sér að heiminum og tekið pátt í svalli
hans og óhófi, skemtunuin og makindalífi.
Kirkjusagan sýnir, að petta hefir endurtekið
sig á öllum öldum. Þegar skipuninni hefir
verið hlýtt, p. a. s. pegar rnenn hala farið af slað
hóptim saman til að kunngera peim, sem í
myrkrinu sitja, hinn gleðilega frelsunarhoð-
skap, og peir sem heima hafa verið, hafa
lagt hart á sig til pess að geta séð fyrir
nauðsynjum peirra, sem farið hafa svo starflð
gæti haldið afram, pá liefir friður, eining og
bróðurkærleikur jafnan ríkt í söfnuðinum.
Hafl aftur á móti kristniboðsandinn horfið
úr söfnuðinum, pá hefir óvild, tvídrægni og
flokkadrættir ráðið lögum og lofum.
Fyrir tveimur mánuðum siðan var hin 41.
alsherjarráðstefna vor haldin í Wilwaukee,
Wisconsín í Bandarikjunum í Ameríku, og
sá maður hlýtur að hafa steinhjarta, sem
ekki kennir i brjósti um vesalings heiðingj-
ana, sem með fulltrúunum sendu ráðstefn-
unni brennandi bænir sinar — bænir um
hjálp — hjálp til að pekkja Guð og frelsun
frá synd. Fessir aumingjar eru orðnir preyttir
á pví að tilbiðja stokka og steina; peir eru
orðnir preyttir á regnguðum sínum og góð-
veðursguðum, sem ekki hjálpa petm, preyttir
á skottulæknum sínum, sem pykjast geta
læknað sár peirra og meinsemdir með pví
að leggja moldarklessu við sárin; peir eru
orðnir preyttir á pví að bera fórnir sínar út
til hinna illu anda; peir hrópa alstaðar frá:
»Komið yfir og hjálpið oss«.
Kristniboðsstarfsemi vor skiftist í 8 stórar
höfuðdeildír, sem svo hverri fyrir sig er skilt
í ýmsar smærri deildir, alt niður að söfn-
uðunum.
Hinar 8 stóru höfuðdeildir eru:
1. Norður-Ameríku-deildin, (Iíanada og
Handarikin),
2. Mið-Ameríku-deildin, (Mexicó, Mið-Ame-
rika og Vesturindíur).
3. Suður-Ameríku-deildin.
4. Evrópu-deildin ásamt Síberíu og norður-
liluta Afríku fyrir norðan Sahara.
ö. Austur-Asíu-deildin, (Kína, Japan, Kórea).
0. Suður-Asíu-deildin, (índland, Birma, Síam
og Indlandseyjar).
7. Afríku-deildin.
8. Ástralíu-deildin ásamt Kyrrahafseyjum.
Alls rekum vér starfsemi á yflr 250 tungu-
málum, og pað er á siðustu 50 árum sem
starfið hefir náð peim vexti, sem pað nú
heflr fengið. Þúsundir karla og kvenna eru
stöðugt að verki frá morgni til kvelds meðal
allra pjóða heimsins. Sumir standa i ræðu-
stólnum, aðrir sitja á kennarabekknum um-
kringdir af áhugasömum nemendum, mönn-
um, konum og börnum, sem eru að læra að
lesa og skrifa til pess einnig að geta borið
út til annara hinn gleðilega boðskap. Vér
höfum í pjónustu vorri mtkinn fjölda inn-
lendra manna og kvenna, sem starfa fyrir
eigin pjóðflokka í hinum ýmsu löndum.
Vér höfum mörg heilsuhæli og lækninga-
stofnanir um allan heim undir umsjón lærðra
lækna og hjúkrunarkvenna. Einnig höfum vér
mikla bókastarfsemi, er gefur út bækur, blöð
og rit í miljónatali. Pað hefir oft komið fyrir,
að vér höfum samið við ýms járnbrautarfé-
lög um flutningsgjaid á járnbrautarvagnsfarmi
i stað kilóa, pegar vér höfum sent prentað
mál. Vér höfum fjölda bóksala sem útbreiða
pessar bækur og rit í allar áttir. Slík heims-
víðtæk starfsemi parfnast slyrktar og aðstoð-
ar peirra, sem ekki geta sjálflr farið út og
tekið pátt í pessu blessunarrika starfl.
Hugsum oss að vér værum fæddir og aldir
upp í landi par sem engar kirkjur væru,
engir skólar, engin menning að kallast gæti.
Hugsum oss að vér tilbæðum stokka og steina
og kveldumst af stöðugri hræðslu við illa
anda sem vér reyndum að bliðka með fórn-
um, já, meira að segja mannfórnum, mundi
oss pá ekki flnnast gott að tá að sjá glampa
af einhverju betra; heyra boðskap, sem los-
að gæti oss úr slíku ástandi? Hversu mund-
um vér pá pakka peim mönnum og konum
sem hefðu lagt alt í sölurnar til pessað birta
oss fyrirheitið um lausn frá öllu hinu illa,
og hversu mundum vér pá elska pá menn
og konur, sem styrktu pá i starfl peirra. Fað
er oft nauðsynlegt fyrir oss að setja oss í
annara spor til pess að geta betur skilið á-
stæður þeirra. Pegar vér athugum ástand
heiðingjanna, getum vér betur skilið hinar
alvarlegu og innilegu bænir, sem daglega
koma frá peim trúboðssvæðum, sem lengi
hafa orðið að bíða hjíilparlaus.
Drotfinn gefi oss fúsleiksanda svo að vér
tökum þátt í þvi starfl, sem er mikilvægara öllu
öðru starfi, tökum þátt í að framkvæma skip-
un vors hjartkæra frelsara: »Farið út um a 11-
an heim og prédikið gleðiboðskapinn allri
skepnu«.
Ágóðanum af sölu þessa blaðs verður varið
til kristniboðs meðal heiðingjanna, sem svo
lengi hafa orðið að bíða, hciðingjanna suður
í Liberiu og á Gullströndinni, sem í daglegu
tali kallast: »Gröf hvíta mannsins«.
Guð elskar fúsan og glaðan gjafara.
0. J. Olscn.
r\