Ljósvakinn - 01.08.1926, Blaðsíða 9

LJÓSVAKINN
33
»Vissulega er til einhver guö, vissulega er til
einhver guð, vissulega er til einhver guð, en
við höfum ekki fundiö hann!«
Henni var sagt, að þessir heiðingjar hefðu
hrópað til allra guða sinna og beöið þá að
lækna þessa vini sína, en enga bænheyrslu
fengið. Og nú gengu þeir þarna eftir götunni í
heiönum bæ og sögðu: »Vissulega er til einhver
guð, en við höfum ekki fundið hann«. Er nokkur
sá, sem getur færst undan þvi, að vera með til
að senda þessum villuráfandi manneskjum þetta
svar: »Já, það er til guð, sem getur frelsað alla!«
í liindi postnlanna og sett-
íerðranna.
Drollinn liefir mikillega blessað verk sitt á
þessu starfssvæði.
Trúaðir menn til-
lieyra oss i Jerúsal-
em, Damaskus, Beir-
ut, Sídon, Aleppo,
Antíokkíu, á Kýpur,
i Galileu og við ána
Jórdan. Hér bygði
Abraham altari sitt,
og hér boðuðu post-
ularnir fyrst gleði-
boðskapinn.
t Gyðingalandi eru
margir Múhameds-
trúarmenn. Einn af
starfsmönnum vorum
þar var Múhameds-
trúarmaður. Við aft-
urhvarf sitt var þessi maður ofsóttur, settur í
fangelsi og dæmdur til dauða, og var þvf nær
orðinn píslarvotlur, en Drottinn tók í taumana
og bjargaði honum. í mörg ár hefir hann starf-
að trúlega fyrir frelsara sinn og meðbræðursína.
Án efa eru þeir margir, sem eins og þessi
maður, mundu gefa sig Kristi á vald, ef þeir að
eins fengju þekkingu á honum.
Pað er vilji Droltins, að hver einasta mann-
eskja, sem þekkir hanD, taki þátt í þvi, að færa
þcim ljós fagnaðarerindisins, semsitjaímyrkrinu.
Beirut, Sýrland.
Nils. Xerne.
Umbreytta þorpið.
Porpið Nono á eyjunni Nýju-Georgiu, sem er
cin af Salómonseyjunum, er svo að segja hulið
af háum pálmatrjára. Fyrir fáum árum voru í-
búar þessa þorps heiðingjar á lægsta stígi.
Höfðinginn í þessu litla þorpi, Vusi að nafni,
er sá, sem drap síðasta manninn, sem var fórn-
að í Marovo Lagunen. Kjötið af fórninni var
gefið stríðsinönnum hans til heiðurs þeim guð-
um, sem höfðu veitt honum sigur á veiðiferð-
um hans. Hin fyrri saga Nonos er alt of
hræðileg til þess, að hægt sé að fara út í
hana hér.
En hvílik breyting hér hefir á orðið! Heiðna
goðahofið er nú ekki framar til né hinir marg-
víslegu guðir. Maður sér ekki framar hina
gömlu stríðsmenn útbúna með morðvopn.
Ungu mennirnir nota ekki framar tímann til að
búa til vopn. Börnin flýja ekki framar ólta-
slegin inn þegar einhver ókunnugur nálgast
þau. Pað er hvarvetna friður. Maður lieyrir
hinn glaðværa hlátur barnanna og horfir á
hina saklausu leiki
þeirra. í dögun og
aftur á kvöldin safn-
ast allir saman í litlu
laufkirkjunni sinni til
að syngja hina glöðu
Zíon-söngva og til að
lesa Guðs orð, sem
hefir hreinsað þá af
hinum fyrri löstum
þeirra og gert þá
glaða og hamingju-
sama, og til að til-
biðja hann, sem
megnar að frelsa alla
þá, sem til hans,
koma. Pegar gamli
höfðinginn var skírð-
ur, sagði hann: »Áður voru límar stríðsins, hat-
ursins og blóðsúthellinganna, en nú lil'um við
á tímura kærleikans«.
Marovo-Lagunen, Salómonseyjunum.
II. P. Wicks.
Frá F’ilippseyjtinum.
Fyrri helming ársins 1925 tóku 777 manns trú
og létu skírast á Filippseyjunum og nú er
meðlimatala vor þar orðin 6056. Par eru 106
söfnuðir, 173 hvíldardagsskólar, og 18 safnaðar-
skólar og alls 80 samkomusalir, sem heyra
starfi voru þar til.
Eitt héraðið á þessu starfsvæði getur nú sjálft
lagt fram meir en 4/d af því, sem starfsemin þarf
til framfærslu, og er gotl útlit fyrir að hráðlega
verði það miklu meira. Hið evangeliska trú-
boðsstarf sýnir, að það eykst og þroskast eftir
því sem það nær meiri fótfestu.
Manille. Eugcne Woesner.
IIÚs i Birma, sem innfœddir ha/a bggl lil pess
að gela dvalið sem nœst krislniboðsslöðinni.