Ljósvakinn - 01.01.1928, Qupperneq 5

LJÓSVAKINN
5
vinna nú að þvi af kappi að finna upp
hið allra notadrýgsta i þágu ófriðar og
manndrápa. Aldrei heíir verksmiðjuiðnað-
urinn hvað hergögn snerlir verið meiri.
Hið þekta tímarit »Scientific American« í
des. siðastl. hefir grein með fyrirsögninni:
»Great Britain’s Mechanised Army« (her-
undirbúningur Stórabretlands). í grein
þessari er vakið athygli á hve hinir sein-
færu og skröltandi tanks, sem fyrst voru
notaðir um miðja heimsstyrjöldina, séu
ólíkir þeim nýju stríðsvögnum (vehikler),
sem séu eitt af áhöldum hersins nú.
Við höfum talað um herútbúnað á haf-
inu og landi. Þá er eftir loftið. Það er til-
tölulega stutt síðan byrjað var að fljúga,
en loftið er rúmgolt svið fyrir hernaðar-
framkvæmdir i ýmsum myndum. Ofurlitla
hugmynd um það fékk maður i síðuslu
styrjöld. Nú fjölgar óðum þessum stóru
fuglum, sem munu hafa svo mikla þýð-
ingu í næstu styrjöld, að naumast er hægt
að gera sér grein fyrir slíku.
Þá er nú efnafræðin. Eins og kunnugt
er grípur efnafræðin víða inn í verklegar
framkvæmdir — og nú tiltölulega nýlega
hefir henni verið beitt beinlinis til hernað-
arframkvæmda, en árangurinn af öllum
þeim tilraunum, sem rannsóknarslofur nú-
timans gera er enn ekki augljós, en það
kemur og fram í næsta striði.
Það er óhælt að segja, að hvorki tími,
erfiði né peningar eru sparaðir, til þess að
ná sem allra mestri fullkomnun á sér-
liverju sviði í úlbúnaði hers og fiota ríkj-
anna. Ekkert tillit er tekið til samninga,
eða ákvarðana þeirra er hafa það með
höndum að útrýma whroltalegum hernað-
araðferðum«.
Hvar getur maður fengið útskýr-
ingu á þessum fyrirbrigðum?
Manni veröur á að spyrja með nokk-
urri undrun: Hver er orsök þessa merki-
lega viðhorfs, þessa ótrúlega fyrirbrigðis?
Hver orsök getur legið til þess að þjóð-
irnar breyti að því er séð verður gagn-
stætt óskum sinum? Hvað skyldi það
eiginlega vera, sem rekur þær svo áfram
í mótsögn við hugsjónir sínar?
Spurningin er þýðingarmikil. Orsökin er
til. Og án þess að skilja orsökina, getur
maður ekki sagt um ástandið eins og það
er í raun og veiu, og því síður gert sér
grein fyrir afleiðingum þess. Svo og ekki
lært af ástandinu, sem er óneitanlega það
þýðingarmasta.
í blaði, sem áður er umgelið, og þar
sem Major HafTaer talar um að þjóðirnar
hafi aldrei verið fjarlægari framkvæmdum
í þá átt að draga úr vfgbúnaði en nú,
bælir hann við: »Ástæðan er lausung á
öllum sviðum í Evrópu eftir heimsstyrj-
öldina, og hin almenna tortrj'gni og van-
traust til Rússlands séistaklega«.
Þelta mun vera rétt, svo langt sem það
nær. Þjóðirnar vanta traust til hverrar
annarar. Þrátt fyrir alt þorir engin að
treysta hinni. Eiginhagsmunir rekast auð-
veldlega á, og vitandi það ala þær van-
traust hver til annarar.
En þetla er nú samt ekki grundvallar-
ástæðan fyrir meininu. Það er ekki að
eins vantraust, sem rekur þjóðirnar fram
á þessari braut. Það eru aðrar ástæður
sem liggja dýpra. Það eru kraftar að starfi,
sem hvorki einstaklingar né þjóðir beisla.
Og það gerir ástandið enn þá alvarlegra
en nokkur gerir sér grein fyrir í fljótu
bragöi.
Það er ómögulegt að skilja stjórnmála-
stefnur nútímans, nema í Ijósi Heilagrar
ritningar. Meun geta bent á hinar ytri og
meira áberandi orsakir og afleiðingar, að
eins það sem svo að segja flýtur á yfir-
borðinu; en orð Guðs bendir á hið raun-
verulega — undirstöðu-orsökina.
Bæði í Gamla- og Nýja-testamentinu finn-
um við opinberanir, sem draga skýluna
frá, hið timanlega slör til hliðar, og sem
sýna ljóslega með einföldum orðum, hvað
gerist f hinum ósýnilega heimi, sem hul-