Kennarinn - 01.06.1898, Qupperneq 11

SKÝIUNGA R.
Síðaata lexía vor var um Jlanasse, vouzku lians og iðrun. Þegarhann dó tók við
ríki Amon sonur hans og hanu var líkur föður sínum, þegar liann var sem verstur.
llann sat að einstvö ár að ýöldum og var l>á drepinn af þjónum sínum.
]>á var hinn ungi sonur Amons, Jósía, tekinn til konungs. I-Iann var þá átta ára
gamail drengur. I 31 ár sat hann að völdum, 641-610 f. K, Hann var góður kon-
ungur og þóknaðist drottni. Móðir lians hjet Jedída. Ossskilstað hún liafl verið
góð og guðlirœdd og að lienni liafl ráðvendni Jósia verið að þakka. Yal'alaust hef-
ur hún aðstoðað lmnn við ríkisstjórnina meðan liann var ungur. Jósía vildi gjöra
guðs vilja í öllu. Einu sinni seudi liann einn af höfðingum sínum, 8afán að nafni,
til æðsta prestsins til að ráðstafa ýmsu, sem laut að musteris þjónustunni. Æðsti
presturinn, sem lijet Hilkía og var af Arons ætt, s;igði Safan að lianu liei'ði þá ný-
skeð fundið lögmálsbókina i ínusterinu. Þetta var )>iið eptirrit af lögmálsbókum
-Mósesar, sem geypiast átti í sáttmálsörkinni í hinu allra helgasta. (Y. Mós. 81:25, 20)
Aeinhverjum leynilegum stað hafði biblíiin lengi legið og verið lýðnum gleymd og
glötuð. Safan las lögmálið og fór síðan með bókina til konungsins og hts honum
lögmálið. Þegar Jósía heyrði hann lesa um þá ógui’legu liegningu, sem drottinn
liótaði <ið láta koma yflr þjóðina ef Inín fjelli frá sjer og dýrkaði skurðgoð og þegar
hann liugsaði til guðleysis föður síns og afa, |>á reif hann klæði sin, sem merki um
sorg sína og hræðslu. Hann sendi til spákonu einnar til iið frjetta af guði um efni
þett-a. Guð ljet segja ltinum góða konungi, itð engin |>essi ögæfaskyldi koma fyrir
á ltans dögum sökunt )>ess, að ltiinn elskaði guð og ltlýddi ltans vilja. Siðan safnaði
konungurinn saman öllu fólkinu og strengdi lieit að þjóna guði alla daga. Hið
saina gjörði allur lýðurinn. Eptir )>;tð sendi Jósía menn um allt landiö og ljet
i'anusaka grandgæiilega alla staði, itvort þar flndust skurðgoða ölturu eðit líkneski
og ljet eyðileggja þau. Iléit sitt hjelt liann trúlega til enda og guös blessun var
yfir lionum í öllu.
Jósía átti góða möðir. llú:t er hjer nð sönnu aðéins nefnd,en nafn ltennar,
Jedída, sem )>ýðir “af guði elskuð,” ber nteð sjer itð hún ltafl verið guðeiskandi
kona og því er hennar getið að liúti hefur verið )>ekkt nð )>ví að ala liinn unga son
sinn upp í guðs ótta og góðum siðum. iive gott öll þau börn eiga, sem eiga góðar
mæður, sem kenna þeim að elskn guð, ltans orð og hans ltús.
Þossi lexía minnir oss á siðabót Lúters. A hinum dimmu öldum katólsku vill-
unnar var biblian “týnd” bók. Húu ltafði um langan tima verið falin fyrir fólkinu
og lokuð inni í munka-klaustrunum. Þá l'ór fyrir kirkjunni eins og Gyðingum til
forna, allskonar villukenningar og siðaspilling ruddi s;er til rúms on guðs orð
gleymdist. Liíter fann biblíuna við háskólann í Erfurt og ltann vakti eptirtekt
iteimsins á henni. Hann fvltist sjtílfur elsku og lieilagri lotning fyrir hinni ltelgu
bók og fyrir krapt liinnar apturfunduu biblítt komst siðabótiu á og nýttljós náði að
lýsa í lteiminum.
En það eru svo mörg heimili ogmargir einstaklingar, sem glatað hafa gttðs lielgu
bók. llún er ltjá svo sorglega mörgum enn )>á óþekkt og ólesin. Þó hefur hún að
geyma það fagnaðareriudi, sem er kraptur gttös til sálultjálpar. Tilgangur sunnu-
dagsskólanna er itð kynna yðttr, börnin góð, þessa bók svo þjer get-ið lært að þeiltkja
guð, trúa á ltann, óttast hann og elskn. Loflð guð fyrir þá náð, sem yður er með
því veitt og gefln.