Kennarinn - 01.08.1899, Blaðsíða 4

lendingar lieima, telja si" geta genírið fram hjá sunnudagsskólamálinu,
eins og telja má að jieir lnifi gert hingað til.
Blaðið ‘-fíir” var í vetur að meta íslenzku börnin til verðs, til að benda
Jjjóðinni á jiann skaða, sem barnadauðanum íslenzka er samfara. Niður-
Staðan er, að 15 ára unglingur kosti 1,500 kr. í minsta lagi. Betta missi
jjjóðin beiniínis við dauða lians. En við missi 00 manns tapi hún á sama
hátt 0,500 kr. Hvað skyidi mega reikna tapið af hinum andlega ungmenna-
dauða lijá ]>jóð vorri'f Niðurstaða íslenzku læknanna er sú, í sama biaði,
að mest staíi nú Jiessi alræindi, óttalegi, íslenzki barnadauði af j>ví, hve
fáár mæður haíi b'örn sín á brjósti. Skyidi nú ekki eitthvað líkt j>essu eiga
sér stað með hina andlegu lieilbrigði, með börn kirkjunnar, liinnar andlegu
móðirV Hún heíir ekki börnin sín nægilega “á brjósti,” Hað er ekki
“móðurmjólkin”, som j>au nærast af. t>.ið er einatt eitthvað annað, úr
hinu lægra dýraríkinu máske.sem j>au hafa til viðurværis,í pessumskilningi.
Hinn trúarlegi dauði svo margra barna íslenzku móðurkirkjunnar stafar
vafalaust oft af J>essu: hún hefír ekki uugböruiu síu á brjósti, elur J>au ekki
eins oft og lengi og ætti að vera viö hjarta sér, — j>að, som er lijarta hins
evangelíska kristindóras; kennir J>eim okki að elska kirkjumi né meta
sunnudaginn, í stað sunnudagsskóla og kirkjugöugu Kemur iijáseta,
heimasnúningar og berjamór. Enginn, nema j>á lielzt foreldrin, sem
]>röngva jreim til að lesa, oft hálf-sofandi, utan að lærðar bænir, tala við
börnin um það, seni trú og kristindóm snertir. Ef j>ekkinguna skortir ekki,
sem ég hygg að ínegi íinna, þá er áreiðanlega of lítiö gert til að vekja lif-
andi kærleika og daglega umhugsun uin kristindómsmálin og frelsarann,
í æsku eru börnin lirædd á prestinum sjálfum. A fullorðins árunuin eru
J>au lirædd á kirkjunni og kristindómnum. Potta vita allir að er títt hjá
{>jóð vorri. Mörg blöðin og yms rit, setn ílestir lesa og liinir ungu ná
helzt í, nú á vorum dögum, eru sífelt með olnbogaskot til liins kirkjulega
ogstundumannað verra.Ræðurprestanna heyra of víða aðstaðaldri fáir neina
þeir sjálfir,—sízt börn og unglingar, enda er [>að ekki viðj>eirra liæíi J>ó
kenna eigi börnum ltristindóm, ásaint öðrum fræðum, geugur J>að misjafn-
lefa, verður eðlilega oftast “histórían”, eða nafnið eiit, meðan j>jóðin vakn-
arekki alment til ineiri trúarlegs áhuga en nú á sðr stað ()j sá völcnun
þarf að lcoina frá hinum einstöku áhiuja- ot/ trá-mönnum lil hinna
untju otj œáku-lýðsins.—vtixti, upþ með börnu'uum t't fsltuuli. Ég veit
að [>að eru örðugloikar á sunnudagsskóla-starfi út á íslandi. En J>að er
örðugt til sveita í ölluin löndum heimsins. A íslandi er alt einnig erfitt,
sem pó er reynt að framkværaa. Bölið er ekki eins oft fólgið í því, að
menn j>ar tjeta elcki, sem hinu, að gertl ekki- Menn telja kjark úr sér