Kennarinn - 01.09.1900, Blaðsíða 15

—179—
SKÝliINGAR.
1. Gamlar syndir, som nmðurinn ekki hofur gart iðrun og ylirbót fyrir, kernn
fyr eða síðar í ljós, livernigjsem raynt er að bylja |>ær, og þá svíður muunl súrt af
i'oim. Bræðuruir voru nú að uppskera það. sem J>eir höfðu sáð fyrir svo mðrgum
ármn.
•'j. Ilinn óguðlngi ílýr |;ó ertginn eltl liann. Ef laufltlað itrærist lirokkur morð-
iQffinn við. Hrædd samvizkan sór hegnlnguna ultaf á hælum sór, og sá, sem sekur
er, liræðist það margt, sem saklaus maður alls ekki óttast.
3. Það var ekki að áslæðulausu, aö bræðurnlr settu meðferðina á aér í Egyfta-
latuli og sálarangigt sína ) ar i sambandi viö meðferö )>elrra á Jósef fyrir löngu
*íðan. Guð lætur raunirnar minna maiin iVandloga eymd sína. Sælir eru þeir, sem
skipast þi við )>á aðvörun.
‘1. Sökutn skiiningsleysis vors á fyrirætlumim guðs erum vér kvíðatidi og áhj'ggj-
Uíullir. Guð var Jakob sérlega uáðugur og hafði nú ráðstafuð öllu svo banu aftur
foiitri að flnna sinn marg tregaða son; en liann skildi eklci riöstafanir guð» og
aagði hitaþrutiginn: “Alt l>etta kemuryltr mig.” Guð stjórnar ölluut viðburðum.
Þó eitthvað verði ískyggilegt getur ltinn trúaði jafnan huggað sig við )>»ð, aS
“guðcr kærleikur,” og að “alt verður )>eitn til góðs, sem guð elska.”
f). Mótlætið á eigi ávalt að skoöa sem straíT frá guöi. Stnndum or )>að anðvitað
að hegna mauni. En lika er )>að oft drottinlegur agl, sem á að kenna manni
hlyð ni og rélta broytni, I ví/Mivern, sem dróttinn elakar, þann agar iiann.” Látura
°88 kajjpkosta að lifa 1 daglegri iðrun eg;:yfirl;ót. )>á getum ver tokið ölln mótlanti
aem guðlegu hjálparmeðaii á vegi lielgunarinnar.
<!. Breytni Jósefs við bræður sina er dæmi upp á breytni Jesú við oss. Svona
felurj.Jchús oft sjálfan sig og náð sína, svona ávítar hann og agar >í, sem hanm
elskar; jog lmnii auðmýkir 'og bevgir oss.svo drantb hjartaus látl undan,en svo sýn-
11 liattn sína blíðu ásjóim og lætur oss )>ekkja sig sein vln og bróftur. Ilann prófar
miLim og breytir lijnrtalagi manns fyrst.en te’.tur mann avo í fafttn slnn og fyrir-
gefur og blessar. En | að er eianig áreiðanlegt að Jtann ekki brýtur brákaöa reyr-
>nti, reynir eigi of-mikið á krafta ltins voika manns, heklur lsetur bíuu góða anda
styrkja muun mitt í reynsluhni.
TIL KEKNAU.VNS,- Jósef er einhver fegnrsta persóna gsmla t»3tamentis
sógunuar. Hann stóö í mótiliinum mestu íreistingum og livergi sést nokkur blett-
»>' á mannorði hans. Lát letáunaýkenua bnrninu: 1. Það þarf göfuga sál til að geta
fyrirgellð öfund og ofsóknir og sýnt kærléika fyrir liatur eíns og Jósof gerði. 3.
Rjartagæzka Jóssfs er /yrirmyiul guðs miskunnar við sýnduga Jmenn. 3. Kristur
ervorJósef; battn gefurjnáðargjafir öllum, som til liaits leita; sáluhjálpin fæst án
peninga og gjaids. 4. Sekar samvizkur misskilja alla hluti. 5. Knginn veit hvað
fyrir sér liggur á næsta degi, og í íávizku vorri .vantreystum vér guði. 5. Van-
fi'aust Jakobs á sonum síiium sýnir, hve sorgiegt )>að ástand cr þegnr elnihgar-and-
»nu vantar í heimilislíiið. 7. Jesús keimir til vor semjtstríkur laóðir; hann fyrir-
K»fur oss alt hið liöna, ef vér bætum ráö vort og trúum á hann.