Kennarinn - 01.09.1900, Blaðsíða 7

-—171—
saman goðasögur ög Jjjóðsögur Grikkja við vísindi Tluxley's og vitið,
hvort þér sjáið nokkurn mismun. Eg vil ráðleggja kennurum barnanna
að kynna sér bókmentirnar frá bernskuskeiði þjóðanna,—goðasögur og
þjóðsögur vorar og annara þjöða.
En kennarinn [>ari að skilja meira en þotta: hvað hugsunarháttur barn-
anna er ólíkur bugeunarhætti hinna i'ullorðnu. Hann þarf að skilja, að
barnið er eins og jurt, seui Jsarf að vaxa, og kenslan hans á að miða til
Jress, að það geti andlega vaxið. Barnið er ekki tunna, sem að eins er
lrægt að troða í, Jrangað til hún er fuli. Sá getur [rví ekki kallast kenn-
'ari, sem að eins þylur upp fyrir börnunum alt, sem lionum dettur í hug
út af lexíunni, talar Jrindarlaust, en gefur sér aldrei tíma til að vita, bvort
börnin taka við Jiossu, sem streyinir upp úr honum, Ilann J^arf að venja
sér nieiri nærgætni en þetta. Hann þarf að veita hverjum einstökum nem-
anda eftirtektog sjá, hvort liann skilur petta, Sem farið er með. Sá, sem
kennir, Jiarf að skilja, hvernig liann getur látið nemendur sína vaxa. Hann
á ekki að “troða í” börnin, heklur “draga fraru” litlu andlegu lcraftana og
hæfileikana þeirra og koma J)eim til að vaxa.
Fyr-ir utan alt J^etta þarf kennarinn að skilja hið mismunandi eðli nem-
enda sinna. Jón er öðruvísi að upplági en Björn; Sigríður öðruvísi en
Guðrún. Hennan mismun þarf hann að sjá, og beita þeirri aðferð við
livort fyrir sig, sem Jjví er hentast. Börnin eru ekki eins og líkneski, ,
sern öll hafa kotnið frá sömu verksmiðju og öll verið steypt í sama móti.
Hver einstaklingur hefir sína sérkennileika og vegna Jieirra er liann að
noldcru leyti öðruvísi en allir aðrir einstaklingar.
Betta er þó ekki fullnægjandi. Kennarinn verður að skilja fleira en
börniu. Hann má ekki koma tómhentnr til J^eirra. Hann verður að skilja
efnið, sem hann kennir. MeðJjví meina eg meira, en aðhann sé kumíugur
Jssirri lexíu, sem liann kerinir í Jxið skiftið. Þekking lians Jnarf að vera
víðtækari. Bezt er að hún nái út í veraldleg fræði og mannlífið sjálft.
En kenslubækurnar eru biblían sjálf og [>ær kenslubækur, sem á
henni eru bygðar og notaður eru í sunnudagsskólunum. Þessum bókum
[jarf kennarinn að vera vel kunnugur, en Jdó lang mest biblíunni.
Einn góður og reyndur maður iiefir sagt við mig: “Þó það kunni að
vera iítið, sem eg kann, eru það Jnó tvær bækur, sem eg {^ekki bysna vel.
Að minsta kosti befi eg lesið Jjær bvað eftir annað og eg lield eg sé
nokkuð kunnugur }>eim. Þær eru: biblían og Njála,” Skyldu allir
sunnudagsskóla-kennararnir geta með sanni gort slíka játningu, þó maður
slepti síðari bókinni, sem enginn Islendingur ætti þó undan að fella.
(Framluild í nœsta blaði.)