Mánaðartíðindi kristilegs unglingafélags - 01.04.1900, Blaðsíða 2
2Ó
mánaðartíðindi
JL
Pjetur Waage.
Einn á fætur öðrum eru þeir að
falla,hinir góðu gömlu byrjendur og
verkamenn á æskuakri kirkjunnar.
Hinn heimsfrægi prjedikari D. L.
Moody, sem var óþreytandi að vinna
fyrir fjelagsskap vorum í Ameríku,
hinn þýzki biskup Karl Krummacher,
margra ára forvígismaður fjelagsmál-
•efnisins á Þýzkalandi, báðir hafa þess-
ir miklu vinir hinna ungu í vetur
fengið að leggja niður göngustaf sinn,
og ganga inn í fögnuð herra síns' —
Með síðasta pósti barzt hingað og
fregnin um, að bræðraland vort Nor-
•egur hafi 13. jan. þ. á. misst einn
sinn bezta mann Professor P. Waage.
Útdrátt úr æfiminningu hans í svensku
»Förbundstidningen« setjum vjer hjer.
Pjetur Waage fæddist 29. júní 1833
í Flekkufirði. Faðir hans var skip-
stjóri og skipsútgjörðamaður. Snemma
sýndi hann, að mikið bjó í honum, og
læs var hann orðinn 4 ára. Hann
gekk á latínuskóla í Rjörgvin og tók
próf þaðan með bezta vitnisburði.
Hann lagði svo-á háskólanum stund
á læknisfræði fyrst, en við það vakn-
aði löngun hans eptir að læra jarð-
fræði og efnafræði, og lagði fyrirsig
það nám. — Þegar í æsku var hon-
um mjög sýnt um að tileinka sjer það,
sem hann lærði og fræða svo aðra,
einkum unglinga, um þau efni, og
opt fór hann á stúdentsárum sínum
með flokk drengja út til að vekja ept-
irtekt þeirra á náttúrunni. Árið 1860
vann hann heiðurspening úrgulli fyr-
ir efnafræðislega ritgjörð og tók sjer
II. ÁRG.
svo ferð til Parísar að fullkoma nám
sitt. Þar komst hann fyrst í kynni
við »kristilegt fjelag ungra manna«,
og fjekk kærleika til þess fjelagsskap-
ar, og enn betur sá hann, hve bless-
unarríkt starf það var við námsdvöl
sína í Berlín. Þegar hann svo varð
kennari við háskólann í Kristiania,
fór hann að gefa sig við fjelagsstarf-
inu sem ráðanautur og samverkamað-
ur hins ágæta prests," Pjeturs Hær-
ems, stofnara fjelagsins 1 Noregi. Ár-
ið 1878 fór Hærem frá Kristianiu, og
lagði þá fjelagsmálefnið þar í hend-
ur Pjeturs Waage, og í betri hend-
ur gat það eigi komið. Síðan hefur
hann ætíð staðið fremstur allra norð-
manna í starfinu, aldrei fjellust hon-
um hendur, þótt opt væri erfitt. Hin
lifandi trú hans, borin fram af inni-
legum kærleika, dróg hina ungu að
honum; allirsemtil hans komu, fundu
að þeir voru komnir til föðurlegs vin-
ar, sem í orði og verki reyndi að
hjálpa og styðja. Þótt hann sem
vísindamaður hefði getið sjer lofsam-
legt natn meðal vísindamanna Evropu,
var öll framganga hans svo einföld
og óbrotin, svo gagnsýrð af kristi-
legri hógværð, að jafnvel hinn lítil-
fjörlegasti meðbróðir var ófeiminn að
tala við hann. Störfum hans og þreki
var það að þakka, að fjelagið fjekk
sitt eigið hús 1885 1 Möllergade nr.
1. þar sem áður hafði verið illa ræmt
leikhús. Þetta var vtst fyrsta bygg-
ing, sem fjelagið eignaðist á Norður-
löndum.
Þegar »hið norskakristilegaunglinga-
samband« var stofnað, 1880, varð
hann formaður þess, og var það síð-
an, þangað til hann dó. Þegar »sam-
bandið« var stofnað voru aðeins 12