Ný kristileg smárit - 01.02.1893, Blaðsíða 5

ð
að rísa upp í rúminu og sagði: »En komist jeg
aptur á fætur, má jeg þá ekki fara aptur til Holc-
Chiang U
Hann var lengi að ná sjer, en óðara en hann
var ferðafær, hjeldu honum engin bönd; hann hvarf
aptur til ættstöðva sinna, og prjedikaði með slík-
um krapti fyrir þeim mönnum, sem höfðu valdið
hörmungum hans, að nokkrir þeirra snerust til
Drottins.
þannig hjelt hann áfram í 14 ár að vitna um
frelsara siun. Hann hlaut prestvígslu 1869 og
gætti þess starfa, sem honum var fenginn, með
óþreytandi samvizkusemi og trúmennsku. Sjö ár-
um síðar lagðist hann sjúkur; og eptir að lækn-
arnir höfðu talið hann af, safnaði hann hinum
kristnu í kring um sæng sína og ræddi við þá um
kærleika Jesú og vald hans til að frelsa frá synd-
um. Sama daginn, sem hann andaðist, 19, maí
1877, söng hann fyrst sáhnvers, sem var uppáhald
hans, litaðist þvínæst um í hóp ástvina sinna með
ástúðlegu augnaráði, lýsti að skilnaði blessun sinni
yfir þeim og burtkallaðist því næst friðsamlega.
Hann Ijet eptir sig mörg hundrnð kristnaðra heið-
ingja, þar á meðal eigi allfáa innlónda presta, sem
nú Hytja út um hið víðlenda Kínaveldi þann fagn-
aðarboðskap, að »oss sje frelsari fæddur«.
Reiðist, en syndgið ekki.
Abraham Lincoln, ríkisforseti, var allra manna
hógværastur og gæfastur, þótt hauu stæði í mörg-
um stórræðum.