Ný kristileg smárit - 01.11.1894, Síða 9

81
sunnudag þar eptir kom hanu aptur í kirkju og
sat í stólnum okkar. Yar hann nú þokkalega
búinn en mjög fölur yíirlitum. Að lokinni prjedik-
un lagði hann biflíuna mína á bekkinn og skund-
aði burt, svo að móðir míu gat ekki haft tal af
honurn. A saurblaðið hafði hann skrifað nokkur
orð med blýanti og upphafsstafina í nafninu sínu
G. C. undir. Kvaðst hann hafa verið sjúkur síð-
asta hálfan mánuðinn, og vottaði móður minni
hjartnæmilegasta þakklæti fyrir umönnun hennar
fyrir sáluhjálp sinni. Bað hann hana að biðja
fyrir sjer. Kvaðst hann vera Englendingur og
ætla að ferðast heimleiðis að viku liðinni.
Eptir þetta liðu rnörg ár; móðir mín andaðist,
jeg varð fullorðinn maður, og ókunni unglings-
maðurinn var rnjer algjörlega úr minni liðinn.
Jeg var skipslæknir á herskipinu St. Georg, sem
einn góðan veðurdag varpaði akkerum í Tafel-flóa
í Suður-Afríku. þar var fyrir annað herskip og á
því hitti jeg góðvin minn einn og fyrverandi kenn-
ara og urðum við daginn eptir samferða til kirkju.
Maður nokkur, er sat fyrir aptan okkur, bað mig
um að lofa sjer að líta í biflíuna mína, og skilaði
hann mjer henni aptur að litilli stundu liðinni.
Eptir rnessu gekk jeg til gestgjafahúss, til að taka
snæðing, kom þá sami maðurinn til mín, lagði
hönd sína vingjarnlega á herðar mjer og bað um
að mega tala við mig einslega fáein orð. Var
okkur vísað til herbergis og settumst við niður,
Yirti þá maðurinn mig fyrir sjer mjög grandgæfi-
lega, stundi við þungan og runnu tárin niður ept-
ír kinnum hans. Hann var á að gizka hálf-fer-