Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.01.1926, Blaðsíða 5
MÁNAÐARBLAÐ K. P. U. M.
3
er hin blómlegasta grein á fjelagsstofninum,
enda hafa valizt þangað ágætir starfskrapt-
ar, ungir menn, sem verja öllum eða nær
öílum frístundum sínum í þjónustu drengj-
anna.
Tinadeildin (V-D) er nokkurskonar útibú
yngstu deildarinnar og er fyrir drengi 7—10
ára; þar læra ýmsir piltar fyrst að starfa,
sem seinna geta orðið starfstoðir fjelagsins.
Þannig gripur K. F. U. M. yfir nær allan
aldur ungra manna og vill reyna til að'vera
öllum allt eptir megui.
Eina grein enn hefur K. P. U. M. plantað
inn í stofn sinn, og er mjer vitanlega eina
K. F. U. M. í heimi sem það gjörir. Það hef-
ur sunnudagaskóla. Þá starfsemi hefur K. F.
U. M. í samfjelagi við K. F. U. K. (Kristi-
legt fjelag imgra kvenna), og er því starfs-
fólk úr báðum fjelögunum, sem vinna með
áhuga fyrir öll börn, drengi og stúlkur, sem
koma vilja.
Þá koma og ýmsar greinar, sem hverhef-
ur sitt ætlunarverk að leysa af hendi, og
sín viðfangsefni. í næsta blaði verður gefin
nánari upplýsing um þær.
Viðvíkjandi þessum nefndu og öllum öðr-
um starfsgreinum innan K. F. U. M. viljum
vjer uppörfa hver annan með orðum post-
ulans: Þakkið jafnan Guði, föðurnum, fyrir
alla hluti í nafni Drottins vors Jesú Krists.
(Ef. 5, 20).
Góður fjelagsmaður
var Þorvaldur sál. Guðmundsson. Mjer finnst
hlýða að fyrsta blað vort beri til lesendanna
nokkur orð til þakklátrar minningar um hann.
Árið 1905 gjörðist hann meðlimur fjelagsins
og kom brátt í ljós, að hann vildi ekki vera
meðlimur að nafninu einu. Hann fann að hann
var knýttur því fyrir hina sameiginlegu trú
og þann skilning á trúnni, sem hann átti
útfrá guðsorði.
Hann hafði glöggt auga fyrir tilgangi og
markmiði fjelagsins og var sjer stöðugt með-
vitandi að hann var meðstarfandi að hinu
háleita ætlunarverki þess. Hann bar fjelags-
hugsjónina með sjer. hvar sem hann fór. Hann
notaði hvert tækifæri, sem bauðst honum,
til þess að vinna fyrir það og anda þess.
Hann átti brennandi áhuga fyrir því og flest-
um starfsgreinum þess, og lá ekki á liði sínu
og beitti sjer með ötulleik og ósjerplægni
fyrir áhugamál sín. Hann vakti gleði og fjör,
Þorvaldur Guðmundsson.
hvar sem hann kom, og vann sjer því vini
sem unnu honum.
Þorvaldur sál. naut lítillar eða engrar skóla-
göngu í bernsku og æsku. En hann var sí-
felt að mennta sjálfan sig og varð vel að
sjer í mörgu, sjerstaklega í sögu þjóðar vorr-
ar, svo að hann gat til skemmtunar og fróð-
leiks dregið fram margt úr þeim sjóði, bæði
gamalt og nýtt. Með fyrirlestrum sínum, sem
út voru gefnir, reisti hann sjer fagran bauta
stein í bókmenntum vorum. Hann var vel
heima í biblíunni og guðsorðabókum eldri
og nýrri tíma, elskaði kirkju Guðs og hafði
miklar mætur á hinum stóru ljósum, sem
Guð hefur tendrað í henni. Vidalín og þá
ekki sízt Hallgrímur Pjetursson voru vinir
hans og lifði hann mjög í verkum þeirra.
í öllu var hann oss hinn uppbyggilegasti
vinur og fjelagsbróðir. Hugljúfur var hann
jafnt sjer yngri mönnum og jafnöldrum sín-
um. — Það varð því mikið skarð er hann
gat ekki lengur verið starfandi vegna langra