Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.05.1926, Blaðsíða 3

MÁNAÐARBLAÐ
KFUM
REYKJAVÍK
lAAJ
Hvatning.
Ársól björt um landið Ijómar!
Fornrar tíðar frelsis mál
Færir vakning ungri sál;
Nýja tímans töfrahljómar
Tendra’ í hjörtum vonar-bál.
Rísum því með gleði gný,
Grípi’ oss alla hrifning ný,
Fylkjum os.s um fánann brátt,
Frelsismerkið reisum hátt;
Beri’ oss áfram brennheit trú,
Brunum fram til verka nú,
Ekkert hræðumst,
Allir þræðum
Upp til hæða
Djarft með söng
Gegnum þröng
Gljúfragöng.
Vinnum heit á vonarstundu,
Fylgjum því sem fagurt er,
Fórnum því sem vera ber
Fyrir vora fósturgrundu,
Framar enginn hlífi sjer!
Starfi hver með fullu fjöri!
Máli góðu leggi lið,
Leti og deyfð ei veitist grið,
Sjerhver skyldu sína gjöri;
Sæmd þar hvers eins liggur við.
Fyrir Guð og ættjörð iðjum!
Ekkert hálft og ekkert deilt,
Ekkert kveifarlegt og veilt!
Um það biðjum, að bví styðjum,
Að allt sje göfugt, satt og heilt.
----o----
í lífssambandi við frelsarann.
Mig vantar orð til þess að geta lýst því,
hvað kristindómurinn hefur verið mjer, í
meðlæti og mótlæti, hvað fólgið er í því að
vita, að vjer eigum frelsara, og hve vansæll
jeg væri, hve innihaldslaust, fátækt og gleði-
snautt líf mitt yrði, ef jeg gæti ekki trúað á
hann. Jeg skil það ekki sjálfur, reyni heldur
ekki að skilja það; en jeg beygi mig fyrir
þessari staðreynd, að hjá honum er hvíld að
fá, sem jeg hvergi annars staðar hef getað
í'undið, að hann hefur vald til að kyrra storm-
inn í sál minni og læigja öldurnar þar. það
er hann, sem ekki lifði til þess að þóknast
sjálfum sjer, heldur gaf sig til lausnargjalds
fyrir alla, til þess að vjer mættum lifa fyrir
liann. Og ef spurt er um: er maðurinn ein-
fær til að lifa? þá svara jeg samkvæmt lífs-
reynslu minni, að aðeins í lífssambandi við
frelsarann geti maðurinn átt auðugu, heil-
brigðu og sannfarsælu lífi að fagna“.
Harald Westergaard.
Svo hljóðar grein í mánaðarblaði K. F. U.