Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.05.1926, Síða 6

4
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
LlTLl LÁVARÐURINN
EPTJR
F. H. BURNETT
Sedriki fannst ekkert út á þessa upphróp-
un að set,ia. Hann bar svo mikla virðingu
fyrir hr. Hobbs og þótti svo vænt um hann,
að hann dáðist að öllum hans orðatiltækjum.
Hann hafði ekki ennþá umgengizt menntaða
menn, svo að hann yrði var við að hr. Hobbs
hafði ekki allt af sem siðfágaðast orðbragð.
llann fann það auðvitað, að hr. Ilobbs var í
framgöngu og tali mjög ólíkur móður hans.
en móðir hans var kona og Sedrik hafði þá
hugmynd að konur væru ávalt ólíkar karl-
mönnum í háttum og tali.
Hann horfði hugsandi á hr. Hobbs.
„England er langt burtu hjeðan, e; það
ekki?“ spurði hann.
„það er hinumegin við Atlantshafið ‘.
sagði hr. Hobbs.
„það er nú verst af því öllu“, sagði Sedrik.
Ef til vill fæ jeg ekki að sjá yður aptur langa
lengi. Mjer þykir leitt að hugsa um það, hr.
Hobbs“.
„Beztu vinir verða opt að skilja“, sagði
hr. Hobbs.
„Já“, sagði Sedrik, „við höfum verið vinir
í fjölda mörg ár“.
„Allt af síðan þú fæddist“, sagði hr. Hobbs.
þú varst hjer um bil sex vikna gamall, þeg-
ar þú fyrst komst út á strætið hjerna“.
„Já“, sagði Sedrik og varpaði öndinni,
„mjer datt þá víst ekki í hug, að jeg ætti að
verða jarl“.
„þú heldur víst ekki“, sagði hr. Hobbs, að
það sje nokkur leið til að losna við það“.
„Jeg er hræddur um ekki‘,‘ sagði Sedrik.
„Mamma mín segir að pabbi minn mundi
hafa viljað það. En ef jeg á endilega að verða
jarl, þá er þó eitt sem jeg get gjört; jeg get
reynt að verða góður jarl. Jeg ætla ekki að
verða harðstjórí. Og ef nokkru sinni ætti
aptur að verða stríð milli Englands og Ame-
ríku, þá skal jeg reyna að koma í veg fyrir
það“.
Samtal hans við Hobbs var langt og alvar-
legt. Eptir að Hobbs hafði náð sjer eptir
fyrsta fátið, þá hafði hann ekki eins mikla
óbeit á þessu eins og við hefði mátt búazt;
hann reyndi að sætta sig við þetta og áður
en samræðunum var lokið hafði hann spurt
margra spurninga, og með því Sedrik gat
ekki leyst úr þeim, þá svaraði hann: þeim
sjálfur, og gaf þá ýmsar skýringar um jarla
og landeignir aðalsmanna og rjettindi þeirra,
skýringar, sem óneitanlega hefðu gjört hr.
Havisham forviða, hefði hann getað heyrt
þær.
það var nú annars margt sem gamla lög-
fræðinginn furðaði á. Hann hafði alið allan
sinn aldur á England og hafði aldrei kynnzt
Ameríkumönnum, nje hugsunarhætti og
venjum þeirra. — Hann hafði sem lögfræðis-
:egur ráðanautur staðið í viðskiptasambandi
við jarlinn á Dorincourt og ætt hans nærri
því í 40 ár, og honum var allt kunnugt um
hinar stóru eignir og auðæfi og mikilvægi
ættarinnar. Frá hreinu og beinu viðskipta-
sjónarmiði var honum annt um þenna dreng,
sem átti á sínum tíma að verða eigandi og
yfirráðandi alls þessa, hinn tilkomandi jarl
yfir Dorincourt. Hann hafði vitað allt um
vonbrigði jarlsins og skapraunir þær, er hann
hafði haft af eldri sonum sínum; hann vissi
og um heiptaræðið, sem greip hann þegar
yngsti sonurinn, Sedrik höfuðsmaður, hafði
gengið að eiga óbreytta ameríska stúlku.
Ilann vissi hve jarlinn hataði enn þá hina
ungu, Ijúflyndu ekkju og minntist aldrei á
hana öðru vísi en með beiskum og nöpi-um
orðum. Jarlinn stóð fast á því, að hún væri
aðeins amerisk alþýðudrós, sem tælt hefði
son hans til að eiga sig af því að hún vissi
að hann væri jarlssonur. Hinn gamli lögmað-
ur hafði sjálfur meir en hálftrúað því, að
allt þetta væri satt. Hann hafði kynnst svo
mörgum eigingjömum og sjerdrægum mönn-
um á æfi sinni, og hafði heldur ekki sjer-
lega gott álit á Ameríkumönnum. þegar