Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.11.1929, Blaðsíða 4

2
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
Síðast var talað um starfsemina í Vatna-
skógi og skemmtiferðir þangað og dvaiir þar.
Sjera Bjarni þakkaði ræðumönnum, og
fjelagsmenn þökkuðu með lófaklappi.
Fundurinn var mjög skemmtilegur og á
eptir sátu menn saman við kaffidrykkju og
þar innleiddi Sigurbjörn Þorkelsson umræð-
ur um þátttöku fjelagsins í Alþingishátíð
næsta sumar. Urðu fjörugar umræður um
það mál.
Ræða Jóns Oddgeirs.
Þetta sumar, sem kveður okkur á morgun,
mun ávalt verða talið merkissumar í sögu
Væringjafjelagsins og íslenzkra skáta í
heild, því það var á þessu sumri að 32 ísl.
skátar og flest af þeim Væringjar, fóru utan
til þess að koma fram fyrir hönd íslands á
því stærsta og merkasta móti, sem haldið
hefur verið meðal skáta. — En jeg ætlaði
ekki að byrja á því að segja ykkur frá Jam-
boree, heldur skýra lauslega fyrir ykkur
Væringjalífið hjer heima á þessu sumri.
Einn af meginþáttum í starfi Væringja-
fjelagsins er útilífið. Við viljum kenna
drengjunum að lifa hollu og sjálfstæðu úti-
lífi og það, sem kalla. inætti undirstöðuna
að útilegustarfsemi okkar er Væringjaskál-
inn. Hann stendur, eins og mörgum ykkar
er kunnugt, skamt frá bænum Lögberg, eða
þar, sem nefnt er að Lækjarbotnum. Það er
tilvalinn staður fyrir útilegumenn og um
jarðveginn þar gætum við sagt líkt og kveð-
ið er um Kaldársel:
Gægðist upp hraun
Úr grunnum jarðveg,
Sumstaðar lyng
I lautum grjeri.
Skiptist á mosi
Og magrar þúfur,
Grasi klæddir
Grundarblettir.
Þá mætti og segja að margt er líkt með
skyldum, því í Lækjarbotnum var sel í
gamla daga eins og í Kaldárseli. Haft var
þar í seli frá Elliðavatni. En nokku fyrir
aldamótin síðustu var þar reist bændabýli
og hjet sú Hallbera, er þar bjó. En seinna,
þegar þjóðvegurinn var lagður austur, þar
sem hann er nú, var býlið flutt að veginum
og nefnt Lögberg.
Árið 1920 keypti svo Væringjafjelagið
landspildu þá, sem gamli Lækjarbotnabær-
inn hafði staðið á og hefur það verið í eign
þess síðan. Jarðabætur hafa Væringjamir
gert þar nokkrar, en hægt hefur þeim verk-
um miðað, þar til í fyrrasumar að meiri
hluti spildunnar var girt. Og aldrei hefur
verið unnið þar jal’nmikið og einmitt nú í
sumar. Allstór grasflöt, sem er fyrir sunnan
skálann hefur verið lagfærð mikið og sáð
grasfræi í nokkuð af henni. Um 50 trjá-
plöntum hefur verið komið fyrir í grend við
skálann og 10 góðar birkihríslur fluttum við
úr hrauninu heim undir skála. Alt hefur
þetta dafnað vel og er því orðið allblómlegt
þar efra, og
Skátaskáli skín við sól,
skreyttur gróðri blíðum,
Fjölda drengja frelsisból,
fjalla undir hlíðum.
Eins og jeg sagði áðan, mætti kalla skál-
ann undirstöðuna að útilegustarfsemi okkar,
því þegar nýir drengir koma i fjelagið, er
fyrst farið með þá í skálaferð og þar eru
þeir vandir nokkuð við líf og reglur útilífs-
ins og er þeir hafa numið það helsta, fá þeir
að vera með í tjaldferðunum. Okkar fyrstu
ferðir á voi in eru og oftast nær í skálann,því
þá er jarðvegurinn oftast of blautur til þess
að tjalda á. Sömuleiðis á haustin þegar orð-
ið er of dimt og kalt til að liggja í tjöldum,
þá förum við í skálann. Margar góðar end-
urminningar eru því bundnar við þennan
stað og það er ekki ósjaldan að hugurinn
reikar upp í skála, þar sem góðir fjelagar,
varðeldar, sögur og söngur gerðu hinar
stuttu samverustundir ógleymanlegar.
í sumar hefur skálinn verið notaður svo að
segja um hverja helgi, ýmist af Væringjum