Tákn tímanna - 15.08.1919, Blaðsíða 3

TÁKN TÍMANNA
83
sem blóm vallarins: Grasið visnar og
blómið féll af, en orð Drottins varir
eiliflega«. 1. Pét. 1, 24. E. A.
Mikil hætta á ferðum.
Engin villukenning, sein fylgt er í hin-
um kristna heimi gegn valdi Guðs er
gagnstæðari heilbrigðri skynsemi né
hættulegri í áhrifum sínum, en sú nýja
kenning, sem er óðum að útbreiðast, að
Guðs lögmál sé ekki lengur bindandi
fyrir menn. Hver þjóð á sín lög, sem
heimta virðingu og hlýðni; engin stjórn
gæti verið til án þeirra; er þá hægt að
imynda sér að skapari himins og jarðar
hah engin Iög til þess að stjórna þeim
verum, sem hann hefir skapað?? Það
væri miklu meiri samkvæmni í því fyrir
þjóðirnar að afnema alla sína löggjöf,
og leyfa fólkinu að lifa og láta eins og
það vill, en fyrir skapara himins og
jarðar að afnema lögmál sitt og láta
heiminn án fyrirmyndar, veita honum
ekkert til þess að dæina eftir hina seku
og rétllæta hina hlýðnu. Þegar mæli-
kvarði réltlætisins er burtnuininn er
opnaður vegur myrkrahöfðingjanum til
þess að stofna sitt ríki á jörðinni.
Aíleiðing óhlýðninnar.
Hvar setr. hinum guðlegu fyrirskip-
unum er hafnað, hættir syndin að líta
út sem synd og réltlætið að verða æski-
legt. Þeir sem neita að hlýðnast stjórn
Guðs, eru með öllu óhæfir til að stjórna
sjálfum sér. Með sínum hættulegu kenn-
ingum er andi óhlýðninnar gróðursettur
í hjörtum barna og æskulýðs, sem eðli-
lega eru óþolinmóð þegar um það er
að ræða að beygja sig undir stjórn; og
löglaust, óstjórnlegt félagslíf leiðir af
slíku. Um leið og fjöldinn hlær að trú-
girni þeirra, sem hlýða fyrirskipunum
Guðs, fylgir liann fúslega boðum hins
illa; fólkið lætur eftir fýsnnm sínum og
fremur þær syndir, sem heiðingjunum
var hegnt fyrir.
t*eir sem koma fólki til að líta smáum
augum á boðorð Guðs, sá ólilýðni, til
þess að uppskeran verði óhlýðni. Sé
því taumhaldi, sem hin guðlegu lög
setja á menn, slept með öllu, þá verða
mannleg lög einnig litilsvirt innan
skamms. Vegna þess að boðorð Guðs
fyrirbjóða syndsamlegar athafnir, svo
sem fjárdrátt, lýgi og svik, fótumtroða
menn þau fúslega og skoða lögmál hans
sem hindrun og fyrirstöðu veraldlegra
gæða og hamingju; en ef þessum guð-
legu skipunum væri kastað fyrir borð,
yrðu afleiðingarnar alvarlegri en menn
gerðu sér grein fyrir. Ef lögin væru ekki
bindandi, hvers vegna ættu menn þá
að veigra sér við að brjóta þau? Þá væri
engin eign örugg lengur; þá tækju menn
eignir náunga síns með ofbeldi, og sá
yrði auðugastur, sem sterkastur væri.
Jafnvel líf manna væri ekki óhult.
Hjónabandið ætti að vera heilagt vígi
til þess að vernda heimilið. Sá sem
kraftana hefði, gæti lekið konu náunga
síns með valdi, ef honum svo sýndist;
fimta boðorðið yrði fyrirlitið, eins og
það fjórða. Börnin mundu ekki veigra
sér við að taka líf foreldranna, ef þau
ineð því móti gætu komið fram óhrein-
um hvötum hjarta síns. Hinn mentaði
lreimur yrði ekkert annað en ræningja-
bæli og manndrápara, og friður, ró og
liamingja yrðu útlæg úr heiminum.
Dyr lagabrotanna ofnaðar.
Sú kenning, að maðurinn sé leystur