Tákn tímanna - 01.08.1921, Side 7

TÁKN TÍMANNA
87
Endurkoma Krists.
»Eg fer burl til að
tilbúa yður stað, og
þegar eg er burtfarinn
og hefi tilbúðið yður
. stað, þá mun e8 koma
aftur og taka yður til
min, svo að þér séuð
þar sem eg ei«. Jóh.
14, 3.
Dýrðlegra efni finst ekki í guðs orði.
Opinberun Krisls i dýrð og veldi er sú
væluvon, sem hefir haldið uppi og veitt
kraft hinum stríðandi skara guðs barna
á liðnum öldum. Að sjá konunginn í
dýrð hans hefir verið æðsta ósk þeirra,
og tilkomudagur hans heíir með sér
uppfyllingu allra hinna helgu fyrirheita
það er frelsunardagurinn.
Alt strið og mótlæli, sorg og þjáning,
ólli og kvíði er þá á enda, eilíflega
liorfið. Pá blikar kórónan i liendi skap-
arans — endurgjaldið fyrir stöðuglyndi
i slriðinu og eftirfylgd sannleikans,
sigurkranz réttlætisins. Þann dag litu
forfeðurnir í anda, um hann skrifuðu
spámennirnir á neyðarinnar tima, hann
veilti píslarvottunum krafl til að reyn-
asl »trúir til dauða«, sá dagur hefir
verið von og þrá kristinna manna á
öllum tímum.
Dýrðlegi dagur, sem brált mun upp-
renna, með allri sinni skelfilegu hátign.
Af þvi, sem guðs orð segir, sjáum
vér, að endurkoma Iskists »er i nánd og
fyrir dyrum«; það, sem nú er eflir, er
að alhuga sjálfan viðburðinn, eðli hans
og ásigkomulag, og hvað stendur í
sainbandi við hann o. s. frv.
Áður en Kristur kemur
koma hinar sjö siðuslu plágur. í Op.
16. kap. er talað um hegningardóma,
sem koma munu yfir hina óguðlegu
innbúa jarðarinnar stuttu áður en hinir
réltlátu verða frelsaðir, eins og plágurnar
komu yfir Egyptaland, áður en ísrael
varð frelsaður úr þrældóminum. Hið
mikla alheimsslríð verður eins og einn
þátturinn f þessum sjö síðustu plágum;
þá mun Jesús Kristur sjálfur koma til
að stríða, og Ieiða stríðið til lykta með
endurkomu sinni. Op. 19, 11.—18.
Fyrirheilin um endurkomu Krists.
Þegar lærisveinarnir voru hryggir yfir
því að eiga að skilja við meislara sinn
huggaði hann þá ástúðlega með fyrir-
heitinu um, að hann vildi koma aftur.
Jóh. 14, 1.—3. Burtför hans var nauð-
synleg; heilagur andi átti að vera lals-
maður hans hér á jörðunni, og meðan
hann var hurlu, ællaði hann að tilbúa
stað fyrir sina trúu eftirfylgendur. Þegar
alt væri lilbúið, hin himneska Jerúsalem
skrýdd lil brúðkaups, ætlaði hann að
koma aftur og taka þá til sín. »Hjörtu
yðar skelfist ekki, trúið á guð og trúið
á mig«.
Á sama hátt huggaði Páll líka söfn-
uðina, er hann minti þá á, að föðurland
þeirra var á himni »hvaðan vér vænt-
um frelsarans droltins Jesú Krists«,
(Fil 3, 20. 21.), »sem einu sinni var
fórnfærður til að burttaka margra synd-
ir, en í annað sinn mun hann birtast
án þess að vera syndafórn, ölium sem
hans vænta til frelsunar«. Heb. 9, 28.
Huernig mun tilkoma hans verða?
Svarið finnum vér í Pgb. 1, 9.--11.,
Opinb. 1, 7.; Matt. 24, 30.—31.; Lúk.
9, 26. Þegar Jesús fór til liimna, þá
nam ský hann í burtu frá augum læri-
sveinanna. Englarnir sögðu, að hann
mundi koma aftur á sama hátt, og