Syrpa - 01.03.1920, Side 25

S Y R P A
87
meina, og verkalýSurinn setur traust sitt til, hefir vericS í gi'ldi í
Ástralíu í mörg ár, en ekki eitt einasta starfs-fyrirtæki, með öll-
um sínum her alf þjóSar-embættlingum, hefir borgað sig, né gefur
minstu von um að bera sig--borga sig---í framtíSinni. Verka'
lýðurinn í Ástralíu er einmitt nú að heimta, að kolanámar lands-
ins séu gerðir að bjóðeign.. Undanfarandi kolnema-verkföll
hafa eyðilagt hina miklu kolaverzlun Ástralíu við útlönd, og síðan
héfir engin tilraun, sem gerð ihéfir verið, megnað að endurreisa
verzlun þessa. Járnbrautirnar í Ástralíu eru orðnar að 'þjóðeign,
og þeir, sem við þær starfa, halfa hærra kaup en viðgengst annars'
staðar í brezka veldinu; en þessar járnbrautir hlaða árlega þúsund-
um sterlingspunda ofan á hina gífurlega þjóðskuld.
Skipin, sem bygð haifa verið sem þjóðeign, ha'fa kostað svo
gffurlega mikið, að samkepni við skipasmíða-stöðvar annarsátað-
ar í heiminum er óhugsandi.
Verkamanna-félögin í Ástrailíu á'litu sanngjarnt dagsverk við
skipasmíði (8 klukkustunda vinnu), að maðurinn ræki í skipið 73
hnoðnagla; en samt var meðalkaup við þessar þjóðeignar-skipa-
smíðar 4 pund 5 áhillings og 6 pence á viku, 48 klukkustunda
vinnu. Sambandsstjórnin komst að Iþeirri niðurstöðu, að skipa-
smíðar með iþessu vinnulagi kæmi landinu á vonarvöl, svo að skip'
un var géfin út um að vinna meira. Skipunin hafði þau áhrif, að
hver maður rak að jafnaði 2'/2 hnoðnagla meira á dag!
Þetta auðsæja, ásetta vinnudund útheimti gagngerða lækn-
ingu, svo stjórnin lét hætta yinnu, með litlum fyrirvara; skipa-
smiðirnir urðu bæði undrandi og reiðir, því þeir álitru, að a'f því
slkipin voru þjóðeign, þá væru þeir íherrar verksins, og að því
mætti hvorki né ætti að hætta án samþýkkis þeirra. En bæði
hlutaðeigandi ráðgjafi og umsjónarmaður smíðanna voru ákveðn-
ir í, að byrja ekiki aftur fyr en betur yrði unnið; og smiðirnir, sem
vissu að þeir voru sekir,f Jofuðu eftir fáa daga að vinna betur
framvegis.
I samanburði við néfn't vinnudund — það er, eftir á að
hyggja( ákveðin hlið á þjóðeignarverki-mætti benda á hið eftir-
tektarverða verk, sem maður nokkur, er vann hjá þeim Workman
& Glark, í Belfast á Irlandi, alfkastaði. Maður þessi, John Omfr
að nafni, rak I 2,209 hnoðnagla í málstærð ar-skip, sem verið var
að smíða, á níu klukkustundum. Og Bandaríkjamaður, Charles
Workman að nafni, rak 4,875 hnoðnagla. sem hver var 54 þuml.
að þvermáli og 2 og 5-8. þumil. á lengd, á níu klukkustundum, eða