Verði ljós - 01.09.1896, Síða 16

144
þýðingarlftuat; úrið er slæmt og það er ekki nnnað cu peningaútlút nðsenJiþíð
til aðgjörðar.11 — Bn liringlið í úrinu ágcrðist. Jeg gat, aldrei reitt mig 6 það
og yarð því opt of seinn. „Ætli jeg geti nú ekki gjört við það sjúlfur?11 hugs-
aði jeg. Jeg lauk því upp, rýndi inn í það, hristi það og skðk og reyndi til
við það í marga daga. En öll fyrirhöfn mín varð til ónýtis. — Loks varð jeg
leiður á þossu óstandi og kom úrinu til úrsmiðs. Það dugði. Nú gengur þftð
v'el, reyndar ekki nlveg upp á sokúndu, en það stöðvast þó aldrei, eins og áður.
Syndugum mauni má líkja við nlíkt úr, sem þarf að hreinsa. Hvað er að
gjöra? Hann á um þrjá vegu ð veijft: Hann getur i fyrsta lngi linldið á-
fram í syndum sínum og hugsað sem svo: „Það er víst ekki eins hættulegt og
jeg hygg. Jeg er ekki verri en bvo margir aðrir. Að vísn aðhefst jeg opt það,
sem raugt or, eu jeg er skapaður með þossum galla. Jeg get ekki að þvi gjört.“
— Hauu getur ennfremur leitað sjer rjettlætingar af verkum sínum: búið sjer
til góðar og fagrar meginreglur og Iifað eptir þeim „rjettlátlega“, eptir dómi
heimsius. — H mn getur loks leitftð á náðir guðs, beðið hann um hjálp og að-
stoð, segjandi: Guð, vertu mjer syndugum líknsamur.
Vclji syndftrinu fyrstu leiðina, sekkur hann æ dýpra og dýpra niður í synd
og 8pillingu. Velji hanu aðra loiðiua, aflar liann sjer aðeins eiginrjettlætis, sem
hefir als ekkert gildi i guðs augum. Hjer liggur þá ckki aunað fyrir en að velja
þriðju loiðina: leita úrsroiðsins, þ. o. auðmýkja sig fyrir guði, biðja Imnn um að
hreinsa sig af syndinni og styðja sig til að lifa eins og gott og lilýðið guðsbarn.
„Þvo mig hreinan af miuni misgjörð og hreinsa mig af miuni synd! Skapa
í mjer hreint hjarta, 6 guð, og endurnýja i mjer stöðugau anda.“
S. P. S.
Agxiir.
— Viljirðu koma þjer vel í lieiminum, Asmus miuu, þá
1. segðu aldrei sannfæringu þiua, nepaa þú sjert áður búinn að kynna þjer
skoðun tilheyrenda þinna og sjert nokkuru veginn viss um, nð hún komi ekki í
bága við skoðun meiri kluta þeirra; —
H. láttu aldrei á þjer heyra, að þjer mislíki háttseuii valdsmauna eða yfir-
manna þinna og láttu ekkert tækifæri óuotað til þess að hrósa þeim, ef þú býst
við, að það geti borizt þeim til eyrna; —
3. varastu eins og heitftn eld, að efast opinberlega um skyldurækni þeirra,
rjettsýui og dugnað, euda þótt allur heimuriun sje þjer saindóma um að skeyl-
ingarleysi, rangsleitni og dugléysi eiukenui alt dagfar þeirra og háttsemi.
Gætirðu als þessa, muntu koma þjer vel í heiminum og öll tignarsæti muuu
þjer opio standa, en hvort himiuinn muni taka þjer eins vel eða tiguarsæti biða
þín þar, — um það heyrði jeg aldrei tnlftð. (M.atlías Claudms).
— Láttu munn hius snauða ilytja eigur þínar til himinsins.
Útgefendur: Jón Helgason, prestaskólakonnari, Sigurður P. Sivertsou og
Bjarni Símonarson, kandídatar í guðfræði.
Keykjavlk. — Fjelagsprentsmiöjan.