Verði ljós - 01.07.1898, Side 9

105
ur barnsins er í hendi hans, sem vel iná treysta og mátkari er en mannanna
börn, ég finn það, að liann leggur ósýnilega liönd sína á höfuð barnsins
og blessar það með mér.
Sért þú, sem orð min heyrir, enn ekki farinn að gefa gaum að
skipunum hans, þ& far þú til þess nú, er þú hefir lieyrt þessi orð mín.
Opnaðu aftur bókina þína, sem longst af hefir legið ósnert, bókina hans,
nýja testamentið, þetta teikn, sem sætir mótmælnm í heiminum eins og
liann sjálfur, sem er kraftur hennar og kjarni, og láttu liaua fræða þig
um það, sem hann hefir boðið. Og þegar þú hefir lesið eða lært eitt-
hvað af því, þá byrjaðu þegar að breyta því samkvæmt, frestaðu því
ekki einu sinni til morguns.
Og nú, er þú hefir heyrt þennan vitnisburð um frelsandi kraft
guðs orða og drottins Jesú Krists, segi ég að síðustu enn einu sinni
við þig, ungi vinur, sem orð mín hefir heyrt í dag: Gef þú gaum að
orðum Jesú, liinum guðdómlegu máttarorðum: „Mér er gefið alt vald á
himni og jörðu, farið því út um allan heim og gjörið allar þjóðirnarað
lærisveinum mlnum með því að skýra þær til nafns föðursins, sonarins og
hius heilags anda og kennið þeim að halda alt það, sem ég hefi hoðið yður.
Og sjá ég er með yður alla daga til enda veraldarinnar.11 Amen.
Það sem hór fer á eftir er kafli úr ræðu, er biskupinn af St.
Andrews (sem er fremsti maður í þeirri deild skozku kirkjunnar, er
hefir sama fyrirkomulag og biskupakirkjan enska) hélt í Péturskirkjunni
í Lundúnum sunnudaginn 22. maí, 3 dögum eftir að Gladstone dó.
Biskupinn lagði út af Esajas 51,1. —
„—-------Þegar ég lft í kriugum mig i þessari kirkju — „þvi
hellubjargi, sem ég er afhöggviun11 — þá minnist ég þess, hve margir
þeir eru, sem nú eru lcomnir inn fyrir fortjaldið og geta nú beðið fyrir
oss með þeirri djörfung, sem þá hlaut að vanta meðan hinn dauðlegi
líkami þyugdi þá niður. Ég á við liiun sivaxandi fjölda réttlátra manna
sem vegna þess að þeir eru nær frelsaranum geta beðið heitar og inui-
legar, ekki samkvæmt jarðneskum hugmyndum um það, hvað só nauð-
synlegt, heldur samkvæmt lunderni heilags anda, sem býr í þeim. Á
þessum degi minnist ég manns, sem síðastliðinn fimtudag, liiun bjarta
Uppstigningardagsmorgun, gekk burt frá striti og sársauka þjáningalifs
sins, inn til hvíldarinnar, sem hann þráði. Eg minnist hans, sejn var —
ég þarf varla að taka það fram, að ég er ekki að tala til yðar núna
um stjórnmál — ég minnist, segi ég, manns, sem var í mörgum atrið-
Um fyrirmynd göiugs skozks kirkjumanns. Haun var þrekmikill, maður