Verði ljós - 01.09.1899, Side 7

135
verður eitmig að breytast, kristnu vinir! því það sýnir, að vér höfum
ekki skilið skipun konungsins Krists. Og víst er það, að það er ósómi
fyrir þjóð, sein ber kristið nafn, að telja kristuiboðið meðal heiðingja
sér óviðkomaudi.
Það eru þannig margar skyldur, sem á oss hvíla sem kristuum
mönnum og kristuum söfnuðum. En allir kristnir menn hafa ekkisömu
skyldur, heldur eiga þeir að starfa liver eítir kölluu sinni og þeirri náð,
sem þeim er gefiu. Því heilagur andi útbýtir gjöfum sínum margvís-
lega, og hver á að þjóna guði með þeirri uáðargáfu, sem honum er
gefin. - fflæðuni því með stöðugri bæn til guðs þær náðargáfur, sem
oss eru gefnar til uppbyggingar, svo að vér getum allir þjónað honum
trúlega, hver eftir þeirri köllun, sem hann hefir fengið.
En þó að þessi starfsemi vor að því að efla hver annars sálar-
heillir sé-heilög skylda, sem á oss hvílir, þá megum vér aldrei gleyma
því, að það sem oss inest af öllu ríður á er það, að vér séum sjálfir
vel kristnir. Sá sami postuli, sem hefir sagt: „Áminnið liver annan
og eflið hver annars sálarheillir", hefir einnig sagt: „Eflið sáluhjálp yðar
ineð ótta og andvara11 (FiL 2,12), oghanusegir einnig, að sá sem öðrum
kenni, geti átt það áhættu, að verða sjálfurrækur(l.Kor.9,27), ef haun gætir
ekki að sinni eigin sálarheill. Látum það því, kristnu vinir, vera vora
fyrstu áhyggju og vora stöðugu viðleitni og vora daglegu bæu til guðs,
að vér meguin sjálfir staðfestast æ betur í samfélagiuu við vorn kross-
festa og upprisna frelsara. En séum vér orðnir innilega samgrónir
honum og reynum að gera oss ljósa köllun vora, þá munum vér einnig
finna þörf hjá oss til að taka þátt i starfsemi safuaðarins ; og við það
mun einnig vort eigið krist.ilega líf þroskast og styrkjast; því það er
lögmál í guðsriki, að þvi fullkomnar sem maðurinn gefur guði hjarta sitt
og því meiru sem lianu fórnar i þjónustu guðs ríkis, þess meira gefur
guð honum aftur af eilifum og óglatsamlegum fjársjóðum.
Vér höfum nú leitast við að setja oss fyrir sjóuir starf kristins
prests og kristius safnaðar eius og það á að vera sámkvæmt guðs orði;
vér höfum leitast við að setja oss fyrir sjónir, hvernig prestar og söfn-
uðir eiga að starfa sameigiulega að útbreiðslu og eflingu guðs rikis
eftir hinni miklu skipun konungsins Krists; hvernig þeir eiga að „láta
uppbyggjast sem lifandi steiuar, til þess að verða andlegt musteri,
heilagt prestafélag, til að frambera andlegar fórnir, guði velþóknanlegar
fyrir Jesúm Krist“ (1. Pét. 2, 5).
En þegar vér berum þetta saman við ástandið, eins og það er nú
hjá oss, þá getur oss ekki dulist, að munurinn er mikill og að mikið
verk er fyrir hendi, ef vér eigum að ná því marki, sem vér erum
kallaðir tiL
Vór eigum mikið verk fyrir heudi, ef vór viljum bera Krist heilaga