Verði ljós - 01.09.1899, Síða 10

138
starfa að útbreiðslu og eflingu guðs ríkis eftir skipun kouungsius Krists,
og það náðarríka fyrirlieit, sem hann hefir gefið þeim, sem vilja starfa
með trúmensku í verki hans.
Fagnaðarerindi Krists hefir nú verið boðað á þessu landi í nærfelt
900 ár, og það hefir vissulega fært rikulega blessun landi og lýð. Eu
því fer mjög fjarri, að þjóð vor sé vel kristin enn. Og þetta harla
ófullkomna kristindómsástand stafar, eins og ég hefi áður bent á, af
þvi, að bæði presta og söfnuði hefir skort skiluing á köllun sinni.
Þess vegna er enn hjá oss svo mikil deyfð og svo mikill andlegur
kuldi, og á mörgum stöðum þau rotnunarmerki, sem dauðanum fylgja.
Innan skams rennur upp uý öld. Og margir þykjast sjá, að ný
og björt öld sé einnig að reuna upp yfir kirkjulíf vort. Og þá von
sina byggja þeir á því, að sumir eru farnir að skilja betur en áður,
hvað það er, sem Kristur heimtar af kirkju sinni, og eru farnir
að kalla liátt til fólksins.
Og þess er þörf, og vér megum allir þakka guði, að svo er komið;
því fyr en kristnir menn á þessu landi hafa lært að skilja betur köllun
sina en til þessa hefir vorið, er ekki neiu von um framför. En þegar
mönnum hefir skilist það, að allir, bæði lærðir og leikir, bæði ríkir
og fátækir, bæði ungir og gamlir, bæði karlar og konur, eru kallaðir
til að staría að útbreiðslu og eflingu guðs ríkis og leggja höndáverkið
í drottins nafni, þá mun verða öðruvísi umhorfs hjá oss. Þá munu
kirkjurnar ekki standa tómar sunnudag eftir sunnudag, heldur munu
sannleiksþyrstar sálir nota hvert tækifæri til að sækja sér þangað upp-
byggingu. Þá muu ekki verða gestlaust við náðarborð drottins, heldur
munu lærisveinar hans koma þangað hópum saman til þess að styrkjast
í sainfélaginu við hann. Og þá muuu guðsorðabækurnar ekki verða
geymdar neðst á kistubotni á heiinilunum, lieldur mun guðs orð búa ríku-
lega meðal vor og lofsöngur hinna trúuðu hljóma hátt yfir allar bygðir
fósturjarðar vorrar.
Þá verður inndælt og fagurt að lifa! En þetta er ekki fagur
draumur — draumsjón, sem aldrei á að verða ? Það er ekki von gripin
úr lausu lofti. Nei, þetta á alt að vorða, því konunguriuu Kristur
er máttugur og hans málefni sigursælt.
En það er ekki orðið enn; og mikið verður að starfa og mikið að
striða í trú og bæu áður en það verður. En það verður á sínum tíma;
og þess vegua verðum vér allir, sem viljum flýta fyrir fylliugu þessarar
vonar, allir vór, sein fyrir guðs náð liöfum eitthvað lítið af trúnni og
einlivern neista af kærleikanum, að starfa, .starfa einbeittir og ókvíðnir,
án afláts, í trú og með bæu. Og vér muuuin uþpskera ríkulega bless-
un af því; því það er vissulega fagurt og háleitt að lifa fyrir þessa
æðstu og fegurstu hugsjón. Þó það kunni að heimta af oss miklafyrir-
liöfu og mikla sjálfsafneitun, þá mun oss samt aldrei iðra þess; því