Verði ljós - 01.09.1899, Qupperneq 16

144
blik verður að renna upp fyr eða siðar, ersálin með fullri meðvitund
höndlar náðina, verður sér þess fyllilega meðvitandi, að lijartað hefir
snúið sér burt frá heiminum að guði. Afturhvarfið getur orðið með
mörgu móti, en það sem guð vill er, að það verði sannarlegt afturhvarf
til sáluhjálpar. „Eu til allra þeirra, sem þetta er ekki enn þá orðið
fyllilega ljóst — og án efa er einhver slíkur vor á meðal í dag, — vil eg að
síðustu segja: Þegar þú nú tekur að ransaka með sjálfum þér, hvort
saunarlegt afturhvarf hafi átt sér stað hjá þér, þá liirtu ekki um, þótt
þú finnir synd og ófullkomleika í fari þínu; ekki skaltu heldur spyrjast
fyrir um það hvort sterkar og heitar tilfinningar hafi gert vart við sig
lijá þér, né heldur hvort þú getir bent á ákveðinu dag eða stund eða
augnablik þá er afturbvarf þitt liafi fram farið. Aftur á móti ber þér
að gefa gaum að þvi, sem hér er og verður aðalatriðið: Hvert stefuir
hugur þinn? Að hverju miða tilhneigingar hjarta þins? Hvað er þaðj
sem lijarta þitt þráir heitast? Guðs riki er nálægt oss öllum nú á
þessum fundi, kaupum því hentuga timaun! En spyrji einhver: Á hvern
hátt getur afturhvariið orðið ? þá vil ég svara honum með hiuu gainla
spámannlega orði: „Suú þú mér, drottinu, svo að eg snúi mér“. Verði
þessi bæn lifandi í hjörtum vorum, þá mun afturhvarfsins ekki verða
laugt að bíða. Og þá munum vér ekki að eins geta sagt: Guðs ríki
er nálægt, heldur eiunig: Guði sé lof og dýrð! ríki hans er orðið per-
sónuleg eign og hlutskifti vorrar eigin kynslóðar.11 —
Vér höfum ekki getað stilt oss um, að gefa lesendum blaðs vors it-
arlegra ágrip af ræðu þessari en nokkurri annari, sem flutt var á fund-
inum, og það af þessum tveimur ástæðum, að vér fáum okki betur
séð en að ræða þessi væri hið langbezta og áhrifamesta, sem tal-
að var á fundinum, og að oss virðist eugin af ræðum þeim, er þar
voru fluttar, eiga eins erindi til íslenzkra eyrua og hjartua og þessi ræða.
„Suú þú mér, drottinn, svo að ég suúi mér“, — engiu bæn er áyfirstaud-
andi tíð kristnilýð Islands jafn nauðsynleg og þessi.
Á kveldfundiuum þeuuan sama dag voru fluttir tveir fyrirlestrar um
kristniboð og þjóðmenningu. Fyrri fyrirlesturinn flutti sænskur
prestur, Duvid Bexell, sem um inörg ár hefir verið kristniboði á Iud-
landi. Hauu dvaldi sérstaldega við þýðingu kristniboðsins fyrir þjóð-
menuingu heiðingjanna og bar samau lífernisþáttu kristuaðra og
heiðiuna Hindúa, jafnframt því sem hann gaf stutt yfirlit yfir átrúnað
Hindúanna. Taldi ræðumaður þá standa á mjög lágu stigi í andlegu
tilliti, já svo lágu, að naumast yrði átrúnaðar vart hjá lægstu stéttun-
um. Þrátt fyrir það tækist kristuiboðunum að hefja þessa meuu á
hærra stig i andlegu tiiliti, vitanlega tneð miklum erfiðismuuum, vekja
samvizkulíf þeirra og meðvitund um persónulega ábyrgð, og þótt því
yrði ekki neitað, að hinir kristnu á meðal Hindúa væru mjög skamt
á veg korimir, þegar litið væri til hinnar kristilegu fullkomleika-hug-