Verði ljós - 01.09.1899, Qupperneq 23

151
þauuig, að þeir yrðu að vinna fyrir sér að sumrinu til, til þess að geta
kostað uám sitt að vetrinum. Það væri ekki viljavöntuu keldur efna-
vöutun, er gerði það kartuær ómögulegt íyrir þá að takast ferð á keudur
til þess að sækja kina norrænu stúdentafundi.
Þá stóð upp aftur Eckkoíf prestur og lýsti því yíir, að það væri í
fylsta máta afsakaulegt, að ekki kefðu fleiri íslendingar sótt þenuan
fund. þar sem eins stæði á og kér. Eu það ætti ekki og mætti ekki
vera svo framvegis, það væri skylda kinna kristuu stúdeuta á Norður-
löndum og allra þeirra, er teldu sig lilynta Iiíudí kristilegu stúdenta-
kreyfingu, að lijálpa til þess, að íslenzkir stúdentar gætu sér algerlega
að kostnaðarlausu og skaðlausu sótt fundi þeirra og öðlast klutdeild i þeirri
klessun, er fundarköld þessi að allra dómi kefðu í för með sór. Kvaðst kann
því skora á fuudarmenn uú þegar á þessum fundi að efna til samskota
og kalda þeim síðan áfram liver keima kjá sór, svo að enginu íslenzk-
ur stúdent, er óskaði þess að sækja næsta stúdeutafund, er lialdinn
yrði, þyrfti vegna efnaleysis að sitja keima.
Hór fylgdi orðurn framkvæmd, því á tæpum 5 minútum var safuað
saman 532 kr. 13. aurum, og var það fé eftir fundinn afkent séra
Jóni með þeim ummælnm, að þetta væri aðeins ofurlítil kyrjun til sam-
skotanua, seinua skyldi koma meira.
Þávarrættum kvar lialda skyldi næsta stúdentafundinn og var eftir
ósk Einna ákveðið að kalda kaun í Einnlandi sumarið 1901; en skyldi
svo fara, að rúsneska stjóruin kannaði slik fundarköld, er til kærni, var
til vara ákveðinn fundur í Svíþjóð sumarið 1902.
Eftir stutt fundarkló flutti dr. pkil. Lundin, skólastjóri frá Uppsölum,
fyrirlestur mjög ágætau um kristilega auðmýkt, þar sem liann kenti á
persónu mannkynsfrelsarans sem kiua fullkomu auðmýktarfyrirmynd
allra kristinna manna, og sýndi fram á, kversu sá einn er sannarlega
auðmjúkur, er veit og viðurkennir með sjálfum sér, að alt sem kann
er, má og megnar, só gefið konum af guði, og í lifandi tilfinningu fyrir
því er fús og viljugur til að gefa sig allan í þjónustu Jesú Krists.
Þannig lauk kinum eiginlegu fundarköldum.
Þegar miðdegisverði var lokið, komu kændur úr Raumsdal á80—90
vögnum og kuðust t-il að flytja alla fundarmenn kippkorn iun í Raumsdal og
keim aftur. Var þetta eiukar vinsamlega tilkoð með þökkum þegið og
kl. 3'/2 lagði kin mikla vagnalest á stað frá móanum og var ekki
staðar numið fyrr en hjá gistikúsi einu í Hörghejm, innarlega í Raums-
dal. Þar var drukkið kaffi og mjólk og síðan lialdið lieiin aftur til
Setnessmóa og þótti íörin verið kafa kin skemtilegasta, þótt ekki væri
vætulaust með öllu. Danskur prestur, lians Kock, flutti stut.ta kveld-
kænagjörð þegar keim var komið.
Sunnudagurinn 20. ágúst var síðasti dagurinn, sem vór dvöldum í
Raumsdal. Siðari liluta vikunnar kafði veður verið fremur vætusamt og