Verði ljós - 01.09.1899, Side 25

153
urkyrðinni. En svo var fögur og hátíðleg skilnaðarstundin, að vér telj-
um vafalaust, að þótt flest aunað gleymist frá fundi þessum, muni eng-
inn þeirra, er viðstaddir voru, verða svo gamall, að lianu gleymi þessu
kveldi.
* * *
En ábatinu, hinn audlegi ábati af þessum fundarhöldum — verður
nú sagt, að hann hafi svarað kostnaði fyrir alla þá, er með svo mikilli
fyrirhöfn og miklum tilkostnaði tókust laugar ferðir á hendur frá fram-
andi löndum, til þess að taka þátt í þessum fuudarhöldum?
Yér hikum oss alls ekki við að svara þessari spurningu játandi.
Verkefui þessa fundar eins og hiuua fyrri átti að vera þetta tvent: að vekja
og glæða kristilega trú í hjörtum fundarmanna og styrkja þá til saun-
kristilegrar breytni, og í öðru lagi, að leiðbeiua mönnum til skilnings á
mörgum hiuum hæstu og mestu spurningum, sem uppi er'u í tíinanum
og verða á vegi hinna ungu námsmanna, þegar þeir koma út i lífið. í
hvorutveggja tilliti erum vér hjartanlega sannfærðir um, að fundur
þessi hefir fyrir kraft guðs anda gert „dásamlega hluti“, ■—aðmargur hefir
horfið þaðan heim aftur auðgaður í audlegu tilliti með fullkomnari skilu-
ingi á því, sem eitt er nauðsynlegt, með öflugri trú á mátt hins guð-
dómlega fagnaðarerindis til þess að endurleysa og ummyuda bæði
þjóðir og einstaklinga, og um fram alt með sterkari kærleika til hans
sein gaf oss son sinu eingetiun oss til frelsis, og með honum eilífa lífið.
Og meira verður ekki af slíkum fundi heimtað.
Iröfur nútímans iil prestanna.
Inngangstala, haldin á héraðsfuudi á Blöuduós.
Eftir séra Hjörleif Einarsson prófast.
^Páttvirtu embættisbræður! í síðustu héraðsfundarboðun lót óg
þess getið, að mér þætti æskilegt, að vór gætum hór að einhverju leyti
rætt tvö mál, sein standa á boðsskýrslu Akureyrar-fundarins tilvonandi.
Bæði þessi mál eru mjög svo merkileg, og munuð þér vera mér sam-
dóma um, að þau séu allrar umhugsuuar verð.
Það er uin annað þessara mála, kröfur nútímans til prest-
anna, að ég vildi fara nokkrum orðum, enda þótt óg fiuui vanmátt
minn og ófullkomleika til þess í alla staði.
Eg skal taka það strax fram, að þar som ég hefi ekki við ueitt að
styðjast í þessu efni, nema eigin tilfinningu, getur þotta ekki verið
aunað eu ófullkomin tilraun til að svara hiuui miklu spurningu. Má
vel vera, að sumu sé alveg gleymt og sumt ófullkomlega fram tekið.
Ekki heldur ólíklegt, að á þessu máli rætist sem fleirum, að „sínum
augum lítur hver á silfrið“.