Verði ljós - 01.08.1901, Blaðsíða 13

125
það muu hann sannlega gera, þegar sáð er í Jesú naíni með stöðugri
bæn um hjúlp hans og blessun:
Eram því í Jesú nafni — veg bænar að dæmi og boði Jesú.
Það heyrist stundum, að menn eigi að tre}'sta sjúlfum sér, treysta
kröftum sínum. Þetta er að þvi leyti rétt, að enginn má búast við, að
koma miklu til vegar, nema hann beiti sér við það, leggi fram krafta
siua. En hitt er og ekld síður víst, að
„An guðs náðar er alt vort traust
Ostöðugt, veikt og hjálparlaust.“
En Guðs náðar, hjálpar og blessunar eigum vér að leita með bæn-
inni. Sjálfur Jesús, fyrirmynd vor, sameinaði Jiað tvent á holdsvistar-
dögum sínum : að vera hinn trúasti starfsmaður, sem til heiir verið, og
jafnframt hiun bænræknasti. Á morgnana, áður eu hann hóf að starfa,
gekk hanu í einveru á bæn, og á kvöldin, eftir að hann liafði unnið
trúlega allau daginu likuarverk síu fyrir mennina, gekk liaun í einveru
á bæn. Og eins og hann sjálfur lifði i bæninui, eins áminti liann læri-
sveina siua oft um að biðja. Að dæmi og boði meistarans lifðu þoir í
bæninni. Líkt má segja um ótal marga þá menn, er mest og bezt hafa
síðau unnið öðrum til heilla, að án bænarinnar gátu þeir ekki lifað uó
starfað. Bænin hefir um aldiruar verið eitt af liinum máttugu öflum,
sein fært hafa mannkynið fram á leið til fullkomnunar, og enn verður
hún það framvegis. Að vinna ineð trúmensku i erindi Jesú, í kærleika
' til ættjarðarinnar og von um góðau hag fyrir haua, það felur þá eiiinig það
í sér, að biðja fyrir málefni Krists og ættjarðarinnar, biðja um þrosk-
un guðs rikis í heiminum og þá sérstaklega á fósturjörðu vorri. Að
iðja og biðja, það tvent má ekki greiuast sundur, ef líf mauns á að
vera guðrækilegt lif, og starf hans starf til framsóknar í Jesú nafui.
Kristilegt alþingi verður að hafa biðjandi þingmeun, menu, sem jafn-
framt því að leggja fram krafta sína i erfiði biðja guð áu afláts að
helga hugsanir og hvatir sínar, vera í verki og ráðum með sér með
anda visdóms og skiluings, styrkja sig í erfiðinu og leggja blessun yfir
öll þingstöriin, svo að þau nái tilganginum: að færa þjóðina fram á
leið til þroska i trú, siðgæði og mentun og þar með til sannrar far-
sældar. í þeim anda séu allir Jiingmenn nú og á öllum síðari alþingum.
Um einn meðal hiuna mestu konunga, er uppi hafa verið, er það
sagt, að haun hafi byrjað hvert verk með bæn, og endað það með lof-
gjörð. Þótt hanu liefði tign og atgjörvi um fram flesta aðra meun, þá
hvarf það alt i augum haus frammi fyrir guði. Og vér, sem nú eigum
að ganga að mikilvægu starfi fyrir Jijóð vora, skyldum vér ekki eiunig
vilja í anda krjúpa á fótskör hins alvalda guðs og byrja starf vort með
bæn til lians? Vér skulum royna að gera það allir með eiuum huga
og í eiuum auda.
Drottinn, vor góði guð! Þú varst vort athvarf frá kyni til kyns.