Ný evangelisk smárit - 01.05.1900, Side 3

3
notfærir sér það og hann er slægur málaflutniugsxnað-
ur. Hann snýr því við ofurlítið, og hrygðin hreytist
þegar i efasemdir um það, hvort vór séum enn í náð-
arstöðunni. Eg tala þetta rétt til þess að fá yður til
að sainsinna því, sem óg sagði, að sá maður 4 gott,
er hamingjusamur í meira lagi, sem er með Ivristi
hiuum krossfesta.
Þegar ég var barn, þá man ég eftir því — liaiði
ég nærri því sagt, en það geri óg ekki — ég man
það ekki, en ég veit, það, að þegar ég var harn, var
farið með mig í guðs hús og þjónn guðs gerði teikn
krossins á enni minu og á brjósti, til vitnisburðar
um að ég ætti að trúa á hinn krossfesta drottin Jes-
úm Krist. Eins var farið með yður. Hvernig svo
sem hag vorum hefir verið háttað síðar, þá vitum vér
það, að nú óskum vér og þráum ekkert framar, en
að þessi kross verði sannleikií voru persónulega lífi. Vér
viljum vera með hinum krossfesta en ekki á móti
honum. Og þá erum vér sælir, því að vór vitum, að
vér erum guðs börn.
„Já, vissulega erum vér sælir!“ segir þú i hjarta
þínu, og samsinnir þannig orðum mínum. En þar sem
vér erum svo sælir, skyldi mega ætla, að vér hefðum
gert eitthvað gott, sem þessi sæla væri sprottin af.
Það getur þó naumast verið svo, að vér nokkru sinni
höfum fylt flokk þeirra manna, sem íyrirlíta Jtöllun
guðs, og lifað í synd? Jú, ekkert getur verið því til
fyrirstöðu. En er það þá hugsanlegt, að hið góða
geti hlotnast þeim, er gert hefir hið illa? Það virð-
ist vera svo ósamrímanlegt. Enþaðerþó sannleikurinn.
Eg vildi einmitt ineð orðum mínum fá þig, sem
segir, að þú sért svo sæll, af því að þú ert trúaður