Nýjar kvöldvökur - 01.04.1914, Qupperneq 4

76
NYJAR KVÖLDVÖKUR.
»F*ér hafið verið í húsum hjá einhverjum
hinum versta af formönnum armensku uppreisn-
arinnar, góðurinn minn, og . . . «
»Uppreisnarinnar?«
»Já, uppreisnarinnar, þér hafið svo að segja
stjórnað vörnum hússins, og meira að segja
látið dóttur þessa manns gefa yður dýrindis bók.»
»Hvaðan hafið þér alt þetta, göfugi herra ?«
spurði Hugh í mesta geðæsingi.
»Það hafið þér enga heimild til að spyrja
um. En aftur á móti spyr eg yður, hvort þér
kannist ekki við að þetta sé svo?«
Sir Philipp, það er alt eins og þér segið,
þau út. En nóg um þetta. En munið eftir því
að vera gætinn úr þessu. Pér gefið yður ekki
við neinum pólitískum málum, nema því aðeins
að yður sé lagt það fyrir. Og hafið þér stranga
stjórn á öllum mannvinartilhneigingum yðar.
Eg get ekki notað neitt sjálfboðalið úr öðrum
áttum. Og farið þér svo inn á skrifstofurnar —
þar verður yður sagt, hvað þér eigið að gera.«
Hugh nísti tönnum, en fór inn á skrifstof-
una. Einn ritarinn fékk honum þar einhverj-
ar landhagsskýrslur og átti hann að draga út
úr þeim skrá yfir alla viðarull, sem komið
hefði þar á höfn frá Englandi.
en . . . «
»Svo? Jæja, það er þá satt. En má eg nú
biðja yður að ségja mér, herra minn, hvernig
stóð á því að þér fenguð slíkan dýrgrip að
gjöf frá konu þessari?
»Gjöf? Pað er aðeins minningargjöf. Já, en
Sir Philipp, eg verð innilega að biðja yður að...»
»Ungi vinur minn, það er eins og þér vit-
ið ekki, á hvaða grundvelli þér standið. Eg
efast alls ekki um, að þér hafið hagað yður
eins og göfugmenni ber, en mér sýnist þér
vera maður, sem gengur með band fyrir aug-
unum. Hvaða bók er þetta, sém þér fenguð?«
»Pað er bænabók.*
»Bænabók?«
Já, armensk bænabók með helgramanna-
myndum.«
Mér hefir verið sagt að það væri ákaflega
dýrmætur gripur, þessi bók. Hvernig getur al-
menn bænabók ...»
»Það er ekki bókin, heldur bandið, sem ersvo
dýrmætt.«
»Bandið? Bandið er úr hvítu flossilki.*
»Pér hafið góða fréttabera, göfugi herra,«
sagði Hugh og glotti við. Þér vitið þá lík-"
lega líka, hvernig því er varið með hina bókina?«
»Hina bókina?«
Já, eg hef fundið aðra bók niðri í læstu
járnkúforti. Úr því að þér þykist þekkja öll
mín leyndarmál, þá . . . «
»Pakka yður fyrir, en um kúfortin yðar
veit eg ekki annað, en að eg varð að leysa
11. Brönugrös og gatnavísur.
Hugh varð nú að vinna baki brotnu í marga
daga, og fanst honum að leiðinlegustu störfin
væru valin úr handa honum. Honum leidd-
ust störfin og alt það sem gerðist í sendiherra-
höllinni. Hann hafði ímyndað sér það alt öðru-
vísi. Hann þekti Ítalíu, en ekki Tyrkland. Pað
hafði vafizt fyrir honum eitthvað líkt eins og
enska stjórnin á Indlandi; hún var ekki að
dekra við indversku þjóðhöfðingjana; og líkt
hélt hann að hún færi að gagnvart soldáni.
Pað hafði reikað óljóst fyrir huga hans, að
brezki sendiherrann væri eitthvaðkeimlíkurkristn-
um yfirbiskupum og kristnum þjóðhöfðingjum;
hann hafði hugsað sér sjálfan sig eins og h/nn
nafnkunna frænda sinn, Byron lávarð, fremstan
í flokki í baráttunni að leysa kristnar þjóðir
undan oki Múhameðsmanna — og svo brezkan
herflota á bak við, sem neyddi þá til að gefa
frjálsa siglingaleið um Dardanellasund og herti
á kröfum ensku sendiherradeildarinnar. En í
þess stað virtist soldáninn vera hér metinn eins
~og Norðurálfukonungur, og menn voru í vand-
ræðum með flúna stórvezírinn, sem soldáninn
heimtaði aftur, en neitaði að fara úr sendiherra-
höllinni; það var eins og menn hvimuðu dauð-
hræddir í kringum sig, og vissu ekkert hvað
frönsku, þýzku, austurrísku og rússnesku sendi-
herrarnir kynnu að gera, og það var eins og
þeir væru altaf að dunda við eitthvað, sem Hugh