Nýjar kvöldvökur - 01.04.1914, Page 14

86
NYJAR KVÖLDVÖKUR.
allar stúlkur, en sjálfsagt er það, að hún er
vanfær eftir hann. Heyrst hefur á skotspónum,
að hún hafi verið trúlofuð í sveit sinni fyrir
norðan, en hvort það er nú satt veit eg ekki,
en það bendir þó til þess að satt sé, að mér
og fleirum er það Ijóst, að hún mætti fjarska-
legum eftirgangsmunum, en seint um síðir vann
hann hana. Hann þessi refur er svo útfarinn í
þeim efnum, að hann hefur gert marga stúlk-
una að ólánsaumingja æfilangt, en þeim hefir
litist^vel á hann, því hann er fríður sýnum og
vel máli farinn.«
»Hvað heitir hann og hverrar stéttar mað-
ur er það?« stamaði eg upp, þó mér væri
tregt um mál, eg sat nærri stirðnaður undir
þessum hörmungalestri konunnar.
»Hann heitir Ólsen eða Jens Ólsen trúi eg
og er verzlunármaður hjá kaupmanni Rummer,
sem býr nokkuð austar í kaupstaðnum en kaup-
maður Hansen, sem stúlka sú, er þú ert að
sækja, hefir verið til húsa hjá. Ólsen þessi
þykir sá lahgduglegasti og slægasti af öllum,
sem eru hér við verzlun og vel gefinn um
flesta hluti, nema hann hefir ekki hlotið trygð
eða göfuglyndi.
Frú Hansen frændkona stúlkunnar kennir sárt
í brjósti um hana og margir fleiri, því eg trúi
að hún sé angruð og yfirbuguð, þó ekki sé
enn farið að bridda á ótrygð í honum svo
menn viti, en búast má við því þegar minst
varir, og þá snýr hann sér til annarar eftir
vanalegu framterði sínu.«
Hún þagnaði eins og til að lofa mér að
komast að til að segja eitthvað, líklega spyrja
einhvers, en það gat ekki orðið í það sinn.
Eg sat eins og steingervingur og kom engu
orði fram af vörunum, halláðist aftur á bak í
stól, er eg hafði setið í meðan eg var að börða.
Eg hafði ekki rótað mér.
Hún sá víst hvað mér leið og bauð mér
að ganga til hvílu, því háttatími var kominn,
og reyndi eg þá að hafa það vald á mínum
dimmþrungnu hugsunum, að eg sagðist þiggja
það. Fylgdist eg þá með henni í afþiljað her-
bergi, og háttaði í bezta rúmi og var feginn.
Eg fekk eins og fróun á ofreýndu taugunum
og hvíldist dálítið að sumu leyti.
Hún stóð yfir mér á meðan eg fór í rúm-
ið, og,enginn annar viðstaddur.
»Eg bið þig fyrirgefa mér,« sagði hún, »að
hafa valdið þér svona sárum harmi, en eg áleit
að þér væri ekki verra að heyra þerta, áður
en þú kæmir ofan í fjölmennið og því bauð
eg þér að vera í nótt í von um, að þú mynd-
ir verða búinn að hugsa um hverflyndi gæf-
unnar og þá illu hrekki sem lífið færir sum-
um, svo þú yrðir færari um að mæta því, að
sjá þína fyrverandi unriustu og heyra nánar
eða öðruvísi frá sagt.
Eg leyfi mér að segja svo — þegar enginn
er hjá okkur staddur— því satt að segja, drap
sonur minn á það í bréfinu sem þú færðir
mér, að þú væri að sækja heitmey þína hing-
að í staðinn, og sá eg það fljótlega á þér
fyrir stundu, þegar eg fór að segja þér frétt-
irnar, að bréfið sagði ekki ósatt, og vorkenni
eg þér sáran að missa ástvin þinn á þennan
sviksamlega hátt, því það er þyngra en alt seffl
missir getur kallast. Hafi eg eitthvað sagt seffl
ekki er rétt, veröur það þér í vil og gott að
taka á móti því, en eg er hrædd um að alt
eða flest sé svo lagað, sem eg hefi sagt.
Mér lízt stillilega á þig og veit að þú jafnar
þig, og skoðar missi þinn með skynsemi. A
morgun ferðu ofan í kaupstaðinn, og er þér
velkomið að hafa hesta þína hér á meðan, því
ekki er langt að ganga, en hvort sem er kem-
ur þú við hjá mér, þegar þú ferð, og tekur
af mér bréf til sonar míns.«
Svo bauð hún mér góða nótt og fór.
Niðurl.
Menningarþættir.
7. Góðmálmarnir,
gullið og silfrið ráða nú mestu í peningabú-
skap veraldarinnar. Peir eru ágætlega lagaðir til
að vera verðmiðil! annara hluta, einkum fyrir