Nýjar kvöldvökur - 01.04.1914, Side 20

92
NYJAR KVÖLDVÖKOR.
því lengur sem hann starði á þennan upp-
skafning, því meir fanst honum um það, hve
hann var sjálfur illa ti! fara. Hvorugur drengj-
anna mælti orð frá munni, en ef annar þeirra
hreyfði sig, færði hinn sig Iíka úr stað. Loks
rauf Tumi þögnina og sagði:
»Eg get nú samt farið með þig eins og eg
ætla mér, þó þú sért fínn, lagsmaður.*
»Það þætti mér gaman að sjá.«
»Eg get það eins og að drekka.*
»Nei, fjandakorni þú getur það.«
»Jú, eg vil ekki vinna mér hægra verk.«
»F*ú skalt ekki geta það.«
»Jú.«
»Nei, og aftur nei.«
»Jú, eg skal sýna þér það.«
»Jæja, reyndu þá!«
»Nú var þögn, sem spáði engugóðu. Svo
tók Tumi aftur til máls:
»Hvað heiturðu?«
»Þig varðar ekkert um það.«
»Þú skalt nú bráðum fá að sjá, hvort mig
varðar ekkert um það, Iagsi.«
»Já, blessaður lof mér að sjá það.«
»Efþúsegir mikið meira skaltu fá að kenna
á mér.«
»Sei sei! Mikið meira, mikið meira, mikið
meira. Nú er eg búinn að segja »mikið meira«.«
»Ojæja, þú þykist víst vera býsna fyndinn?
Eg gæti Iækkað í þér rostann með annari hend-
inni, lagsmaður,«
»Ja—svei! Því gjörirðu þaðekki?«
»Vertu ekki gleiður. Þú getur fengið smjör-
þefinn af mér ef þig langar til.«
»Þú ert ekkert nema bölvað montið; þú
þorir ekki að snerta mig.«
»Vi!tu reyna?«
»Það er ekkitil neins; þú þorirekki að berjast.«
»Ef þú hættir ekki þessu slúðri skal eg mola
á þér hausinn með steini!«
»Já, eg held þú verðir ekki lengi að því.«
»Nei, það máttu reiða þig á.«
»Þú getur það ekki fyrir hræðslu.«
»Eg er ekkert hræddur við þig.«
»Jú, það ertu.«
»Nei.«
Nú þögnuðu báðar hetjurnar og horfðust í
augu fokvondar. Svo fóru þeir að hringsólá
hvor i kringum annan, þangað til Tumi sagði:
»Snáfaðu burtu, bleyðan þín.«
»Þú getur sjálfur hypjað þig.«
»Það verður nú ekkert af því.«
»Jæja, eg fer þá líklega ekki fyr en mér
gott þykir.«
Nú hrundu þeir hvor öðrum og tóku tökum.
Þeir flugust á góða stund, þangað til báðir voru
orðnir þreyttir og móðir. Þá hættu þeir og gengu
spölkorn hver frá öðrum. Tumi sagði:
»Þú ert sú mesta erkibleyða, sem eg hefi
þekt og nautheimskur í tilbót. Eg skal biðja
hann stóra bróður að jafna á þér gúlana; það
er karl sem þú þyrftir að komast í kynni við.«
»Hvað heldurðu að hann geti á móti hon-
um bróður mínum ? Hann yrði búinn að henda
honum eins og fisi yfir einhverja plankagirðing-
una áður en hann vissi af.« (Auðvitað átti hvor-
ugur þeirra stóran bróðir.)]
»Það er lýgi úr þér.« "
»Það getur verið sattþó þú segir það Iygi.«
Nú bjó Tumi til strik í göturykið með
stórutánni og sagði: »Ef þú stígur yfir þetta
strik skal eg lúberja þig, þangað til ekkert bein
er heilt í skrokknum á þér!«
Strákur steig óðara yfir strikið og sagði:
»Láttu nú sjá, að þú látir ekki lenda við tómt
kjaftæðið!«
»Eg ætla að ráðleggja þér að koma ekki
of nærri mér. Varaðu þig á því!«
»Þú þorir þá ekki að komal*
»Þér er óhætt að taka inn eitur upp á það,
að það skyldi ekki þurfa að gefa mér nema
tvíeyring til að lumra á þér svo dygði.*^ ':
Strákur tók strax upp gljáandi tvíeyring og
rétti að Tuma með djúpri fyrirlitningu, en Tumi
sló peninginn úr hendinni á honum svo hann
valt eftir götunni.
Eftir drykklanga stund veltust báðir dreng-
irnir á götunni og rifu og klóruðu hvor annan,
bitust og börðust og huldu hvorn annan ryki
og eorpi. Loks fór bardaginn að verða ákveðn-