Nýjar kvöldvökur - 01.04.1914, Síða 24

9G
NYJAR KVÖLDVÖKUR
hátt yfir öskrandi hafsins geim :
»Hvenær kemur hann pabbi heim?«
Þá heyrist hljóð|
á heijarslóð,
en hræin skolast um sollið flóð.
Svo rekur og hrekur þá heljarnótt
um hafsins gínanda flóð,
kolsvartur himinn, og hvergi björg,
en hafrót og tryllandi hljóð.
A kilinum hanga menn hópum saman,
heyrandi líksönginn kaldan og raman;
svo tína talinu einn og einn,
unz eftir á kilinum sézt eigi neinn.
Pá heyrist hljóð
á heljarslóð,
en hræin skolast um sollið flóð.J
Alt sem menn söfnuðu ár fyrir ár
með árvekni, þrautum og dáð:
afkoman, bærinn og eignir og líf
og alt verður sjávarins bráð.
En svo rennur sól yfir svarrandi strendur
sýnandi valinn á báðar hendur:
brotin og flekana byrgjandi sand —
boðsending þeirra sem fundu ekki land.
Pá heyrist hljóð
á heljarslóð,
en hræin skolast um sollin flóð.
Pá harðnar í bygðinni hrygðarfár,
svo heimilin bifast við grunn.
Svo gráta þá ekkjurnar biturt og beiskt,
að blóðalda stígur í munn;
Svo gráta þær bóndann og blessaðan soninn,
á brott er nú yndið og hjálpin og vonin,
alt stóð á glóðum af þrá eftir þeim.
en þeir koma aldreigi — aldreigi heim!
Pá heyrist hljóð
á heljarslóð,
en hræin skolast um sollið flóð.
Smábörnin stara svo hremd og hljóð
að heyra þau ópin og grát,
sem ungar í hreiðri, sem heyra í örn
og hræðast með ringlað fát.
Hvar er nú höndin sem hjálpaði, saddi,
heimilið varðveitti, klæddi og gladdi?
Nú er alt farið, og norðan-bál
næðir í gegnum líf og sál.
Pá heyrist hljóð
á heljarslóð,
en hræin skolast um sollið flóð.
Einmánaðar blíðviðrí.
sextán mælt. »iðmælt og sniðmælt.»
Ár Liatnar, hlýr hitnar,
Hlér blánar, gler þánar,
- ís grætur, ós kætist,
ár syngja, brár yngjast;
gljár sigla, sjást fuglar,
sund víkkar, grund fríkkar;
sál batnar, böl slitnar.
Brott vofur! Gott lofum!
Sumarvísa.
(Hrynhenda.)
Ó, ef væri eg skáld, þá skyldi
skærri hljómur um dalinn óma,
Ijóðakyngi’ ef lægi’ á tungu
Ijúfra óma’ er mýkja og hjúfra —
fannakyngi eg kvæði af engjum,
kvæði eg blóm um laut og hæðir,
kvæði í landið líf og anda,
laðaði sól að hverju bóli.
z.
Vorvísa.
(Sléttubönd)
Hlýnar gróður leysir lá,
Löngum kæta vorin.
Dvína fóður aldrei á,
öngvum bætir horinn.