Nýjar kvöldvökur - 01.04.1932, Blaðsíða 27

UMSKIFTINGURINN
73
»Hann er nú samt býsna stimamjúkur
við kvenfólkið«, sagði Teddi af slægvizku
sinni um leið og þeir gengu á hæla hús-
freyju inn í dagstofuna. »Þér hefðuð átt
að sjá hann í vagninum hérna um kvöld-
ið. Við vorum þar með tvær vinstúlkur
okkar og jafnvel vagnstjórinn var stein-
hissa á ganginum í honum«.
Mr. Bell var auðsjáanlega ekki alveg
sannfærður ennþá um hamingjusamleg
leikslok. Hann ygldi sig hroðalega fram-
an í vin sinn. —
»Já, var gangur á honum?« sagði Mrs.
Henshaw, og starblíndi á sökudólginn.
»Já, sá var nú ekki alveg af baki dott-
inn með spaugið«, sagði Mr. Stokes.
»Kallaði aðra þeirra elsku litlu konuna
sína, og spurði hana hvað hún hefði gert
við giftingarhringinn sinn«.
»Það er ósatt«, sagði Mr. Bell eins og
hann væri að kafna, »það sagði ég aldrei
við hana«.
»Ég held svo sem þú þurfir ekki að
skammast þín mikið fyrir það«, sagði
Mr. Stokes, einstaklega ráðvendnislega.
»Þú manst bara hvað ég sagði við þig
þarna í vagninum. Alfred, sagði ég si
svona, þetta gerir nú ekkert til af því að
þú ert ógiftur, en þú gætir verið tvíburi
við einn bezta vin minn, hann Georg
Henshaw, og ef sumir sæju þig núna,
sagði ég, þá gætu þeir haldið að það væri
hann. Sagði ég kannske ekki þetta?«
»Jú«, sagði Mr. Bell, staklega ráðaleys-
islega.
»Og hann vildi ekki trúa mér«, hélt
Mr. Stokes áfram, og sneri sér nú að
húsfreyju. »Þessvegna kom ég með hann
hingað til þess að sjá Georg«.
»Ég vildi að ég gæti séð þá báða sam-
an«, sagði Mrs. Henshaw hæglátlega. »Ég
^undi nú annars hafa haldið að þetta
v«eri bóndi minn hvar sem væri«.
»Það hefðuð þér nú ekki haldið ef þér
hefðuð séð hann í gærkvöldk, sagði Mr.
Stokes brosandi og hristi höfuðið um leið.
»Var líka gangur á honum í gær-
kvöldi?« spurði húsfreyja og bar fremur
hratt á.
»Nei!« hvíslaði Mr. Bell með þrumu-
rödd.
Hann skældi sig svo grimmilega fram-
an í vin sinn, að það lá við að honum félli
allur ketill í eld. »Ég ber aldrei sögur«,
sagði hann svo og kinkaði kolli.
»Ekki heldur ef ég bið yður nú vel?«
sagði Mrs. Henshaw og brosti blíðlega.
»Spyi-jið þér hann sjálfan«, sagði Mr.
Stokes.
»Ég fór í gærkvöldi«, sagði hvíslinga-
maðurinn, »og labbaði aleinn í hægðum
mínum kringum Viktoríugarðinn. Svo
mætti ég Mr. Stokes, og við fengum okk-
ur glas af öli á veitingastað. Það er nú
öll sagan«.
Mrs. Henshaw leit á Mr. Stokes. Mr.
Stokes drap tittlinga framan í hana.
»Þetta er eins satt og ég heiti e — Al-
fred Bell«, sagði sá heiðursmaður, dálítið
hikandi skiljanlega.
»Jæja, hafðu það eins og þér sýnist«,
sagði Mr. Stokes, sem var sjálfur orðinn
dáh'tið hikandi, af því hve illa Mr. Bell
gekkst við þessum eiginleikum, sem hann
áleit að þeir hefðu orðið ásáttir um að
hann ætti að hafa til að bera.
»Ég vildi að maðurinn minn væri
svona hæglátur á kvöldin«, sagði Mrs.
Henshaw og hristi höfuðið.
»Er hann það ekki?« sagði Mr. Stokes.
»Mér finnst hann einmitt allt af svo und-
ur hæglátur. Of hæglátur, finnst mér nú.
Ég hefi aldrei þekkt hæglátari mann. Ég
er svo sem nokkrum sinnum búinn að
stríða honum á því«.
»Þetta er bara slægð í honum«, sagði
Mrs. Henshaw.
»Bráðliggur allt af á að komast heim«,
sagði hinn góðgjarni Mr. Stokes. 10