Nýjar kvöldvökur - 01.04.1932, Blaðsíða 48

94
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
Gamlir svipir.
Ulviðrið ljórann leniur,
ligg ég á fieti veikur. —
Lífið er enginn leikur.
Válegur veðragnýrinn
veinar að hurðarbaki;
um óttuskeið einn ég vaki.
Skiftast á ljós og skuggar,
skelfir mig byljaveður.
Marvaðann tunglið treður.
Svífa mér fyrir sjónir
svipir af þönkum mínum,
sorglega dökkir sýnum.
Draumarnir frá mér flýja,
fyllist ég angri’ og kvíða.
Lengi’ er hver stund að líða.
Það er sem tröll og tívar
togist um sálu mína. —
Byljirnir róminn brýna.
Skuggar í skotum sveima,
skima um loft og veggi,
hroll kenni’ eg — sem af hreggi.
Látlaust að sjúkum sækja
syndir 'frá fyrri árum -—
særa mig nýjum sárum.
Kvalir ég um flý ekki —
enginn má sköpum renna. —
Brjóstið skal frjósa’ og brenna.
Kvalarar hljóta’ að kveljast,
kvölin sín ávalt hefnir. —
Náttúran eiða efnir.
Brýtur þó kvalabroddinn,
brjóstinu uppreisn heitir
sælan, — er syndin veitir.
G. Geirdal.
Gamansögur.
y>öllu snúið öfugt þó«.
Miðaldra bóndi kom á prestssetur, og:'
spurði prestur hann tíðinda. Svaraði
bóndi á þessa leið:
— Ekkert að frétta, prestur góður,.
nema allt illt. Bölvuð konan að bíta lömb-
in — og blessuð tófan í reiðileysi heima
með börnin..
Skipstjóri nokkur kom í höfn á skipi
sínu og keypti síld í beitu. Fluttu hásetar
síldina út í skipið, en skipstjóri varð eft-
ir í landi. Eftir góða stund kom hann svo;
og sá, að síldin var á þilfarinu, en sólskiit
var og hiti. Varð skipstjóra mikið um
sem vonlegt var, og sagði hann ærið hast-
ur 1 máli:
— Hvað hugsið þið, piltar, að láta síld—
ina skína á sólina? Hún skaðskemmist!
Gamli maöu/rinn var snjallari.
Bóndi nokkur bjó á afskekktu koti, og:
þótti hann ekki sannfróður, enda var
hann trúgjarn vel. Fyrir framan hjá hon-
um var dóttir hans.
Einu sinni komu tveir unglingspiltar til
bónda, og spyr hann þá frétta. Segir ann-
ar að fátt sé nú tíðinda —: nema hvað
þeir hafi séð. dýr eitt ókennilegt, grimmi-
legt, ferlegt og mikið á vöxt — og hafí
það verið á reiki ekki all-langt frá bæn-
um.
Bóndi segist vel geta trúað þessu. Það
sé svo sem ekki í fyrsta sinn, sem eitt-
hvað miður fallegt sé þarna á slæðingi.
Spyr hann svo, hvernig dýrið hafi litið út.
Piltarnir, sem tekið höfðu saman ráð
sín um að fræða nú karlaumingjann um
eitthvað, segja, að dýrið hafi verið svo
hræðilegt, að þeir hafi forðast að athuga
það nokkuð að ráði. Þó sé óhætt að segja
svo mikið, að það hafi verið svart og
loðið.