Ungi hermaðurinn - 15.02.1910, Blaðsíða 2

10
Ungi hermaðurlnn
Fyrsta verksvið mitt.
Fáein orð til ungra stúlkna.
Hvað! Ertu þegar búin, Mína? Ertu
búin í eldhúsinu og hefirðu ein skúrað
gólfið?
Já, frú.
Og hefirðu tekið til í daglegu stof-
unni og munað eftir að fœgja hnífana?
Já, alt búið! Get eg svo ekki fengið
leyfi til að hlaupa heim, svo sem einn
eða tvo tíma; eg skal vera komin aftur
fyrir tedrykkjutíð ?
Frú Haigren leit nokkuð efablandin
til þessarar nýju vinnukonu sinnar og
sagði: Þú ert sú fljótasta stúlka í verk-
um þínum, sem eg hefi nokkurn tíma
haft, ef þú ert búin að öllu.
Já, eg lauk öllu af; eg hefi þurkað
af í svefnherberginu og vatnað blómun-
um og sett ný blómstur í pottana í dag-
stofunni.
Frú Halgren stóð upp, lagði handa-
vinnu sína til hliðar og sagði við sjálfa
sig : Þetta er fyrsti dagur Mínu hór og
eg verð að láta eftir henni.
Jú, hún sá, að eldhúsgólfið var skúr-
að og diskar á sínum stað, og líka sá
hún, að ný blóm höfðu verið látin í
urtapottana í dagstofunni.
Þvílík ánægja, að sjá, að svona ung
stúlka. nýskroppin úr skólanum, skyldi
vera svona reglusöm og dugandi.
Hvernig hefir þú getað vanist á þetta
alt á þessum aldri, spurði frúin undr-
andi?
Eg hefi aldrei vanið mig á leti eða
ómensku, svaraði Mína hróðug; eg hefi
vanið mig á að vera fljót að því, sem
eg hefi átt að gera. Ætli eg mætti svo
hlaupa heim litla stund, spurði hún.
Já, þegar þú ert tilbúin, svaraði frú
Halgren, en eg get ekki leyft þór það
á hverjum degi.
Þetta er hennar fyrsti dagur og það
er ekki laugt heim til hennar og hana
langar til að láta mömmu sína vita,
hvernig það hefir gengið fyrsta daginn,
sagði frú Halgren við sjálfa sig.
Þakka yður fyrir, sagði Mína, og hljóp
á stað.
Frúin virtist vera undrandi yfir því,
að eg var búin að öllu ; eg er enginn
draugur, sagði Mína við sjálfa sig, hróð-
ug í huga.
Á meðan Mína var burtu þurfti frúin
að fara fram í eldhúsið og varð henni
þá fyrir að ýta við mottunni, sem lá
við dyrnar. Frúin beygði sig niður
og var sem hún varla gæti trúað síuum
eigin augum. Mína hafði skúrað gólfið
án þess að hreyfa mottuna, svo undir
henni var fult af ryki og óhroða, sem
sáldraðist um alt góifið, þegar mottan
var hreyfð.
Svei, svei, þetta er ljóti óþverrinn,
hugsaði frúin; hún gekk frain í andyrið
og lyfti mottunni; þar var sama að
sjá; það hafði að eins verið strokið um
hana að ofan, en ekki hreyfð og því
síður dustað af henni rykið.
Frúin lyfti upp stóru myndaspjaldi,
sem stóð á borði í dagstofunni og sá,
að einungis randirnar á borðinu höfðu
verið stroknar yfir. Diskarnir í eldhús
inu voru óþvegnir svo að þeir voru
kámugir af matarleifum. Sængunum í
rúmunum hafði heldur ekki verið snúið
í dag, heldur að eins breytt yfir rúmin.
Ja Mína, þú hafðir lag á að gjöra
verkin fögur útlits, en þú hefir ekki
sýnt trúmenskn í þínum verkahring. Þú
sýndir frúnni þinni brjóstnál og sagðir
að þú værir mikið glöð yfir því að bera
fullkominn einkennisbúning og hún var