Ungi hermaðurinn - 01.05.1921, Side 7

I
tJngl hermaSurinn
39
»Eg veit að eg er glötuð«, og
bætti við með skelfingar hrolli:
»Ó, hvað það hlýtur að vera
óttalegt, að vera útskiifuð*.
Eg virti hana fyrir mér nokk-
ur augnablik, eg var í vafa um
hvað gera skyldi. Það leit út
fyrir að vera gagnslaust, að tala
við hana, því hún virtist ger-
samlega meðvitundarlaus. Þá
komu mér alt í einu til hugar
þessi orð ritningarinnar:
*Guðs orð er lifandi og kröft-
ugt og beittara hverju tvíeggjuðu
sverði, og þrengir eér gegn um
merg og bein og dæmir hug-
renningar hjartna vorra* (Hebr.
4. 12.)
Ef það getur þrengt sér i
gegnum merg og bein hugaaði
eg hvað getur það þá hindrað
það frá, að þrengja sér inn einn-
ig hér? — Eg Bettist nú við rúmið
og endurtók hvað eftir annað
greinilega, og með lágri röddu,
þessi orð: »Mannsins sonur er í
heiminn kominn, til þess, að
leita að því sem tapað var og
frelaa það«. — »Blóð guðs sonar
Jesú Krists, hreinsar oss af allri
synd«. — Jesú sagði: »Engan
þann er til mín kemur læt eg
®ynjandi frá mér fara«. (Lúk. 19
10. — 1. 7. — Jóh. 6. 37.).
Kona nokkur, sem lá þarna
rétt hjá sagði:
»Það er þýðingarlaust að á-
varpa hana, hún er búin að
vera rænulaus síðan í gærkveldi
og þeir búast ekki við neinum
bata, annars hefir hún sífelt stag-
ast á þessu sama, síðan hún kom
hér«.
Söncjvar.
i.
Ljóma veit eg land,
Laust við sorg og strið,
Sjálfur Guð þar sól er skær
og blíð.
Þar við ljósa lind
Lífsins viður hár
Hundraðfaldan ávöxt ber hvert ár.
Kór:
0, það yndis-land
Er Guðs vina land,
Já, mitt eigið ástkært
föðurland.
0, þá unaðs-fold,
0, þann sæluhag!
Nótt er breytt í Ijúfan, ljósan dag.
Alt er eilíft,
Eilíft vor og 8Ó1,
Englar syngja sætt við lambains
stól.
Er þar allra ljós
Ásýnd frelsarans,
Áandrúmsloftið: ilmblær
kærleikans.