Ungi hermaðurinn - 01.12.1927, Qupperneq 2

90
Ungi hermaðurinn
JOLATRJEÐ.
HELQISAQA.

,í|^éEGAR halda átti jólahátíð í
fyrsta sinn á Norðurlöndum,
bauð Guð taðir þrem englum sín-
um að fljúga af stað og leita að
jólatrje. Það voru þeir englar, sem
honum voril allra engla kærastir:
Engill trúarinnar, engill
kærleikans og engill von-
arinnar.
Þeir flugu yfir akrá og
engi, og stefndu áskóg-
inn langt úti í víðblám-
anum. Það var hörku
frost. — Englarnir töluðu
hver við annan. —
Engill trúarinnar, er
fagur fannhvítur engill
með skær, blá augu, sem
stara jafnan beint inn í
heiðan himin Guðs. Hann
sagði:
»Eigi jeg að velja jólatrjeð; j)á
vel jeg trje, sem er í líkingu við
krossinn, en vex þó þráðbeint upp
mót himni og sólu«.
Engill vonarinnar sagðí: »Jeg vil
velja trje, sem visnar ekki; það á
að vera harðgert og standa sí-
grænt í vetrar-hörkunum, eins og
lífið. sem sigraði dauðann«.
Engill kærleikans, sem var feg-
urstur af þeim öllum, mælti:
»Það trje sem jeg mundi frek-
ast kjósa, á að vera hlýlegt út-
lits og breiða greinar sínar til
verndar öllum smáfuglum«.
Og hverskonar trje völdu þeir
svo?
Hið blessaða grenitrje,
sem ber kross á hverri
grein, er sígrænt — vet-
ur sem sumar — og teyg'
ir greinarnar í allar átt-
ir til skjóls og verndar
smáfuglaskaranum.
Þegar þeir höfðu fund-
ið það, fýsti þá að
gefa þvi sína gjöfina
hver. Engill trúarinnar
gaf því skínandi jólaljós,
svo að það skyldi end'
urspegla dýrð hinnar
fyrstu jólanætur. Engill
vonarinnar gaf því tindrandi stjörnú
til að bera á kollinum. En engiH
kærleikans hlóð á það jólagjöfuni
hátt og lágt.
Það er langt síðan þetta bar við,
en æ síðan hefir jólatrjeð verið
boðberi ljóss, friðar og guðlegs
kærleika á hverri jólahátíð. Það
er ævarandi tákn um nálægð barna-
vinarins mikla, sem Guð gaf mann'
kyninu í jólagjöf.