Ungi hermaðurinn - 01.08.1929, Side 3
59
Ungi hermaðurinn
Stundum var hundinum hleypt
út úr búrinu til þess að láta hann
viðra sig og hreyfa sig, þá hopp-
aði hann og ljek sjer af mestu
kæti, en vinur hans æddi þá órór
og öskrandi inni í búrinu, og
horfði með eftirvæntingu á dyrn-
ar, sem vinurinn mundi koma
>nn um á ný.
Hundurinn svaf ætið við bak-
vegg búrsins með hrygginn upp
við rakan múrvegginn. Af þessu
ijekk hann húðsjúkdóm, sem varð
°f seint vart til þess að hann yrði
læknaður. Húðsjúkdómur þessi á-
gerðist um síðir svo, að það varð
að drepa hundinn. En þegar augu
Ijónsins opnuðust fyrir því, að það
hafði verið algjörlega svift þess-
áni einkavini, rak það upp lát-
laust kveinandi org og fjekst ekki
hl að bragða vott nje þurt, og
Þvi hnignaði með hverjum degi
er leið.
Þegar mönnum varð það ljóst,
þetta fagra og verðmæta dýr
^nundi yfirbugast af sinni sáru sorg,
'nælti forstjóri dýragarðsins svo
fy*'ir, að reynt skyldi að fá annan
hund, er líktist þeim dauða svo
sem frekast mætti verða. Það tókst
'nnan skamms og var nú farið
n*eð hann að búrinu.
Jafnskjótt sem ljónið sá hundinn
sP*’att það á fætur, horfði á hann
•neð leiftrandi augum og laust upp
reiðiöskri.
Menn hjeldu að það stafaði af
því, að hundinum var ekki tafar-
laust hleypt inn í búrið; en jafn-
skjótt og hann var þangað kom-
inn hneig hann örendur til jarðar
fyrir heljarhöggi af ógurlegum
hrammi ljónsins.
Að lokinni þessari misheppnuðu
tilraun urðu menn, nauðugir vilj-
ugir, að fela hið syrgjandi dýr
forlaganna umsjá, í von um að
tíminn einn mundi megna að græða
harm þess með gleymskunnar
smyrslum. En máttur ljónsins dapr-
aðist stöðugt með hverjum degi
I er leið, það neytti engrar fæðu
og einn morgun lá það dautt í
búri sínu. Harmurinn þess yfir
horfnum vini hafði búið því bana.
HANN VILÖIEKKIBLÓTA.
Þrettán ára drengur leitaði
hjálpræðis Krists og fann það.
Hann hafði verið mjög blótgjarn
áður en hann tók sinnaskiftum,
en nú lagði hann gjörsamlega
niður sinn ljóta munnsöfnuð.
Starfsbræður hans urðu þess-
arar breytingar varir, sem orðin
var á hátterni hans, þegar næsta
dag. og þeir fullyrtu, að hann
mundi blóta áður en sá dagur
væri liðinn. í morgunverðarhljeinu