Nýja Ísland - 01.10.1904, Blaðsíða 8
88
ur. Margar sttílkur hafa vanist smala-
mensku 1 sveit og hef ég heyrt sagt, að
þær geti alveg týnt niður fótaburðinum ef
þær fari að venjast kyrsetum, nemaþvíað
að eins, að þær liðki sig í dansi og leik-
flmi. Svo er enska og danska og máske
eitthvað fleira til munnsins, sem ég hef
hugsað niér að læra í hjáverkum.
Ég hef nýlega taiað við hana Jóu á
Hamri- Hún var fyrir sunnan í fyrra vet-
ur að læra, og heflr sagt mór margt það-
an. Hún lærði þar fjarska mikið, en var
líka í tíu mánuði, því hún kom ekki heim
fyrri en í miðjum ágúst, og fyrir hana var
ekki sérlega dýrt að vera í Reykjavík, því
hún var svo bráðheppin, að trúlofast þar
rúmri viku eftir að hún kom suður, reynd-
ar er sagt, að það sé slitnað upp úr því
nú, en það var gott fyrir hana samt, því
kærastinn lét kenna henni alt mögulegt og
svo var hún þar hjá foreldrum hans.
Hann lét kenna henni saumaskap náttúr-
legaoghússtjórn og svo bróderingar ogHexe-
sting og Kjeðesting, og svo kom hann
henni inn í kómedíur og söng og ég veit
ekki alt hvað. Hún iærði þar að vefa vað-
mál og alskonar dans og leikfimi, og svo
spilaði hún á gítar og fór í Freisisherinn
og kvenfélagið, því kærastinn vildi ekki
hafa hana í íwanwfélaginu eftir að þau voru
trúlofuð. — Hún hefir sagt mér það, hún
Jóa, að það væri álitið „fínna“ fyrir stúlk-
ur að ganga á dönskum búningi meðan
þær væru í Reykjavík, og hún var þar
víst á dönskum búningi í fyrra, að minsta
kosti um allar hátíðir. Hún segir mér
að danski búningurinn sé lítið dýrari, en
sá íslenzki; það iiggi aðallega verðið í
höttunum, og svo verði maðúr líka að eiga
marga kjóla, því það þykir ósvinna, að
ganga í sama kjólnum allan daginn; regl-
an sé, að skifta um búning með miðdeg-
ismatnum, og svartan sorgarbúning segir
hún að maður verði nauðsýnlega að eiga
hvort sem maður er á dönskum eða ís-
ienzkum búningi; því þar deyi svo margir
höfðingjar, en þá verði þó sérstaklega
danski búningurinn dýrari, því hann megi
til að vera úr svörtu silki. Við íslenzka
búninginn þarf þó ekki nema sjal og svuntu
til að sýna mismun á sorg og gleði.
Nú óska ég, eins og ég hef áður minst
á, að þér vilduð segja mér hvað það mundi
kosta mig, að vera einn vetur í Reykjavík
og læra þar alt, sem fín stúlka þarf að
læra, og ráða mér heilt um það, hvort ég
eigi heldur að ganga þar á dönskum eða
íslenzkum búningi.
Yðar með virðingu
Björnína Oddrúnusardóttir.
Á R I Ð
2000-1889.
Amerikumaður einn, Edwald Bellamy
hefir skrifað skáldsögu nokkra, með þessari yfir-
skrift. Sagan gerist árið 2000 e. kr. f. Sögu-
het.jan er maður nokkur, sem fellur í dá árið
1889 og vaknar ekki úr því aftur fyrr en einn
góðan veðurdag i september 2000 og „dumpar“
þá niður i alveg nýjan heim með nýjuin herrum
og nýjum siðum. Þá eru hugmyndir kommúnísta
komnar í framkvæmd. Lýsir höf. gcrla öllum
„innróttingum11 i þessum nýja sið sérstaklega
skomtilega, þannig, að skáldaögublærinn lieldur