Sumarblaðið - 17.06.1916, Blaðsíða 3

Sumarblaðið
Útgeíanöi: íþróttafélag Reykjavíkur
i. ár.
17. júní 1
916
2 tbl.
Fjallgöngur.
„Sá kann eltki aö ferðast
sér til skemtunar, sem
ekki gengur á fjöll“.
Helgi Péturss.
»Fjöllin eru uppliaf og endir á allri
náttúrufegurð«, sagði enski heimspeking-
urinn og fagurfræðingurinn Ruskin. —
Eitthvað líkt hefir Bjarna Thorarensen
fundist, þegar hann var að lýsa Dan-
mörku: »sem neflaus ásýnd er, augna-
laus með«. Itann hefir saknað íslenzku
náttúrunnar. Og lítið mundi verða úr
náttúrufegurðinni liér í Reykjavík, væri
fjallahringnum kipt í burtu, sem er svo
fagur, að varla mun fegurri finnast í
víðri veröld. Enda hafa margir útlend-
ingar, sem hér liafa ferðast, lokið upp
einum munni um fegurð hans. Þar til
má nefna Ameríkumanninn Russell og
Svíann Engström. En það er eins og
mönnum þeim, sem hér eru bornir 0g
barnfæddir, finnist litið til um alla hina
miklu fegurð, sem umkringir höfuðstað-
inn, því þeir láta sér fiestir nægja, að
horfa á liana tilsýndar, þótt þangað
megi komast á einum degi og til baka
aftur.
Með því að fara á hjólhesti frá
Reykjavik að Kollafirði og hefja þaðan
göngu á Esjuna upp á Hávatind, upp af
Grafardal, tekur það að eins fjóra tíma
frá Reykjavík. Þar að auki er þessi
ferð svo auðveld, að hún er engum
manni ofætlun, sem hefir báða fætur
heila. Frá Reykjavik til Keilis er 4l/a
tíma gangur.
Þegar menn ætla sér í fjallgöngu, þá
þarf fyrst og fremst að hafa góð stíg-
vél og traustan staf. Stígvélin þurfa
að vera vel járnuð. Aríðandi er að
vera í hlýjum fötum, helzt ullarfötum,
því að oft getur kalt verið á fjöllum
uppi, þótt heitt sé áláglendinu. Nauð-
synlegt er að hafa með sér kort af
fjallinu, ef maður er því ekki nokkurn
veginn kunnugur, og einnig áttavita.
Flest íslenzk fjöll eru þannig löguð,
að liægt er að komast upp á þau án
þess að klifra, enda getur slíkt verið
hættulegt, og þeir menn, sem lofthrædd-
ir eru, ættu alls ekki að leggja út í
slíkt. Það er ekki nema fyrir menn,
sem snarráðir eru og hugrakkir, og
verða ekki uppnæmir, þótt eitthvað
blási á móti. Menn ættu aldrei að
klifra án þess að hafa taug á milli sin,
eins og tíðkast á háfjöllum erlendis.
Taugin er fest um mittið með svo sem
10 metra bili milli hvers manns, og
þannig hnýtt, að ekki herðist á, þótt
snögglega komi kippur.
Til Þingvalla fer árlega fjöldi bæjar-
manna. Alt í kring um Þingvelli eru
fjöll, sem eru hvert öðru betri upp að
ganga.
Skjaldbj’eiður er 3300 feta hátt. Það
liggur nokkuð langt í burtu. Ilraðasta
ferð, sem þangað mun hafa verið farin
frá Þingvöllum var 51/* klukkustund.
Var farið um Goðaskarð og þaðan beint
á fjallið. Leiðin fram með Sandkletta-