Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.12.1935, Qupperneq 7

Ljós og Sannleikur
113
í'yrirskipun í þessu efni. ÞaS var langt frá þeim og liinuni
fyrsta postullega söfnuði að færa hvíldardagsboðorðið yfir
á sunnudaginn“. Um Post. 20, 7 skrifar Neander á sama
stað: „Sem sérstaka sönnun er ekki hægl að taka þetta vers;
þvi að í hönd farandi brottför póstulans Páls, gat sanieinaS
þennan litla söfnuð til bróðurlegrar skilnaðarmáltíSar, þar
sem hinn burtfarandi postuli liélt síðustu ræðu sína, enda
þótt ekki neitt sérstakt helgihald ætti sér stað. Því siður er
hægt að telja 1. Kor. 16, 2 sönnun í þessu efni“.
SiSasti ritningarstaðurinn, sem Neander vísar hér til, 1.
Iíor. 16, 2, er áttundi og síðasti staðurinn, þar sem fyrsti
dagur vikunnar er nefndur. Hér er talaS um innsöfnun til
hinna fátæku í Júdeu, en það stendur greinilega, að það
hafi verið „heima hjá sér“, sem þeir áttu að taka frá og
safna i sjóð. Svo að það sannar ekki nð þeir hafi komið
saman á samkomu.
Hvorki Jesús né postular hans hafa nokkru sinni tekið
blessunina og heilagleikann frá sabbatsdeginum (sjöunda
deginum) og fært yfir á sunnudaginn — nei, aldrei! Þess
vegna er sjöundi dagurinn eða laugardagurinn framvegis
„Drottins dagur“, sá dagur, sem af GuSi nefnist: „Helgur
dagur minn“, „hinn lielgi dagur Drottins"; og hann er, eius
og stendur i boðorðinu: „hvíldardagur helgaður Drottni,
Guði þínum“. Op. 1, 10; Jes. 58, 13; 2. Mós. 20, 10. Biblían
þekkir aðeins einn hvíldardag fyrir liina kristnu og það er
sjöundi dagur vikunnar, laugardagurinn. Ilann hefur á öll-
um öldum verið livíldardagur Guðs fólks og muii halda
áfram að vera það um aldur og æfi.
f ltirkjusögu Pressensers, 1. bindi, bls. 434 og 435 stendur:
„Lærisveinarnir í Palestínu héldu samvizkusamlega sabbats-