Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.10.1936, Blaðsíða 7

Ljós og Sannleikur
187
Og til þess að gera þessa líkingu enn fullkomnari, bætir Jes-
ús við, að ormur þeirra muni ekki deyja. I því sem eldurinn í
Gehenna náði ekki til, kviknaði ormur og eyddi því, og allt
varð að engu. Þetta er þvi líking algerðrar tortímingar og
eyðingar, ekkert annað. Jes. 66, 24.
Eilifar kvalir. Matt. 25, 46: „Og þessir skulu fara lil eilífr-
ar refsingar, (í eldri þýð. stendur „kvala“ i stað refsingar)
en hinir réttlátu til eilífs lífs“. Sumir vilja ef til vill halda
þvi fram, að fyrst orðið „eilifs" í þessu versi, beri að skilja
„endalaust" fyrir hina réttlátu, hljóti það að hafa sömu
jjýðingu fyrir hina vondu. Já, það getur vel verið; en orðið
kolasis, sem í gömlu þýðingunni er þýtt „kvalir“, merkir
samkvæmt orðabók Bergs: Hirting, refsing, ofanígjöf, en
ekki kvalir. Með þvi að vér nú vitum, að refsing óguðlegra
er ilauffi, er ekkert á móti þvi að skilja orðið „eilífur“ sem
tálcnandi „endalaus“ á þessum stað; þvi að óguðlegir munu
aldrei rísa upp frá hinum öðrum dauða, hann er endalaus.
Annars stendur nú í nýjustu biblíuþýðingunum „refsing“ í
staðinn fyrir „kvalir“, svo að þetta ætli að vera auðskilið
mál.
John Personne biskup ritar klerkastéttinni i Linköbing
stifli meðal annars þetta: „Að mínu leyti vildi ég gjarnan
setja hömlur á kenninguna um ástandið eftir dauðann, því
að ég jáia það hreinskilnislega, að ég get ekki trúað kenn-
ingunni um ævarandi vansælu, ég tel liana bæði óbiblíu-
lega og heimskulega .... Ég lít svo á, að Lúterstrúarmenn
á tuttugustu öldinni séu ekki skyldugir að trúa því, sem
stendur i Ásborgar-trúarjátningunni uin eilífar kvalir — ef
orðið „eilífur" eða „eilíft", er samkvæmt almennri mál-