Ægir - 01.04.1912, Side 3

Æ G I R .
43
geta þess, að Fiskifjelagið mun leggja til
aðsloð sína lil þess að tá því kipt í lag,
sem að framan er ávikið.
Hrognamarkaðurinn í Frakklandi.
(Brot úr skýrslu norska konsúlsins
í Havre 10/s. 1912.)
Eflir »Fiskels Gang«.
(Frh.).
Frá konsúlum í mörgum frönskum
hjeruðum, þar sem hrognamarkaður er,
nema Bordeaux, hefi jeg fengið fregnir um,
að fiskimenn eru teknir að gera minni og
minni greinarmun á Björgvinarhrognum og
bretskíim og þýskum hrognum, pökkuðum
á sama hátt en í þjettar tunnur o: tunnur,
sem ekki hafa göl á botninum. Mjer hef-
ur þannig verið skýrt frá, að á Bretagne-
ströndinni, þar sein er mjög mikilsverður
hrognamarkaður, haii kaupmenn tekið eftir
þvi, að ensk hrogn, sem eru pökkuð uin
í Frakklandi, hafi venjulega haldið sjer
betur en Björgvinarhrogn í hitunum miklu
siðasta sumar. Um þessa endurpökkun
hefi jeg aílað mjer eftirfarandi upplýsinga:
þegar ensk hrogn koma til Frakklands
eru þau venjulega tekin úr tunnunum.
þvegin og lögð i tunnurnar aftur, og það
vel aðgætt að pressa þau lil þess að ekki
verði holt. Þegar þau eru lögð niður aft-
ur, er á neðri botninum höfð göt til þess
að völcvi geti komisl út. Tunnurnar standa
þannig í nokkra daga en þá er stoppað
grandgæfilega upp í götin. Á þenna hátt
sígur í lunnunni og hrognin varðveitast
betur. Venjulega er þessi aðferð ekki höfð
við Björgvinahrogn. Samt sem áður neyð-
ast þeir kaupmenn, sem vilja varðveita þau
í lengri tima, til þess að fara með þau á
sama hátt og hin ensku.
Jeg ætla að hafa yfir það, sem kon-
súllinn í Nantes hefur fengið að vita frá
áreiðanlegum heimildum. »Á Vendée-
ströndinni hafa fiskimenn á siðustu árum
notað langtum meira af hrognum frá Is-
landi, Ameríku. Þýskalandi og Færeyjum
en norsk hrogn. Með því að erlendu
hrognin eru orðin snögtum betri á síðari
árum, kæra íiskimenn sig minna um livað-
an þau eru og þegar verðið á óflokkuðum
hrognum er lægra en á góðum norskum
hrognum, taka íiskimenn tíðum erlendu
hrognin fram yfir þau norsku. Um geymslu
hrognanna er það að segja, að það er víst,
að útlend hrogn lögð í pækil hafa varð-
veitsl betur í miklum hitum en norsku
hrognin, sem ætíð eru lögð í þurt salt
(au sel sec«) ef annars er ekki krafisl;
en ef meðferðin er hin sama, er engin á-
stæða lil að norsku hrognin hjeldu sjer
ekki eins vel og hin. En jeg er þeirrar
skoðunar, að það eigi heldur að leggja
hrognin í pækil, þau geymast þannig bel-
ur ár eftir ár. Ver og miður eru fiski-
menn mjög ósammála um þetta atriði.
Mismunurinn á hrognum lögðum í
»au sel sec« og hrognum lögðum í pækil
er sá, að hin fyrnefndu eru látin í tunnur,
sem borað er gal á, svo að allur raki
kemst út, en hin síðarnefndu eru látin í
þjettar tunnur (»barils étanches«) og full-
komlega þakin saltpækli.
Það verður vart við það, að norskir
seljendur laka ekki nægilegl tillit til borg-
unarmagns franskra fiskimanna og þarfa
þeirra um gæði vörunnar. Það er sagt að
Norðmenn, miðað við gæði og álit sinna
hi’Ogna, sjeu um of óbilgjarnir um verðið,
og orðnir miður vandlátir með ílokkaskifl-
inguna á þeirri vöru, sem ætluð er franska
markaðnum, því að bestu hrognin sendi
þeir einkum til Spánar. Sú vara, sem
menn fá i Frakklandi kvað eigi vera eins
góð og áður.