Ægir - 01.04.1912, Síða 10

50
ÆGIR.
Heima.
Stórslys af ásiglingu. Skip sokkur.
14 af skipverjnm drukna.
Aðfaranótt sunnudags hinn 14. þ. m.
vildi það hörmulega slys til, að eitt af
flskiskipunum lijeðan úr bænum, »Svan-
urinn«, eign H. P. Duus, varð fyrir ásigl-
ingu af frakkneskri skonnortu, St. Ibes að
nafni frá Paimpole. Veður var ofsahvast
á vestan og svarta bylur svo aðeins sást
skamt úl frá skipinu. Skipvcrjar á Svan-
inum liöfðu verið nýhúnir að venda skip-
inu til hafs og voru að leggja því í rjett
með 2-rifuðu stórsegli. Voru báðir yfir-
menn skipsins uppi á þilfari frá 3—4 um
nóttina og 8 hásetar; voru þeir að rifa
slagfokkuna, sem þeir ætluðu síðan að
draga upp, svo skipið lægi belur við sjón-
um. Vissu þeir þá eigi fyr en skip kemur
á móli þeim nauðheit, með vind á bak-
Iiorða, og har það svo fljótt að þeim, að
sýnilegl var, að eigi mundi auðið að forð-
ast ásiglingu. Lenti skip þetta, er þá sást
að var skonnorta, á bakborðskinnungnum
á Svaninum og braut mikið; varsvoþungt
skrið á skonnorlunni að hún venti Svan-
inurn yíir vindinn og samhliða við sig á
stjórnborða.
Skipstjóri á Svaninum sá þegar, að
eigi mundi auðið að halda Svaninuin á
Iloti eftir þetta áfall, gerði hann þegar öll-
um skipverjum, er niðri í skipinu voru,
viðvart að forða sjer, ef takast mætli að
komast yfir á franska skipið um leið og
það færi aflur með. IJetta gerðist alt i
svo skjótri svipan, að eigi verður með
orðum lýst, enda komust eigi nema 12
manns yíir í skonnorluna, og höfðu 2 af
þeim verið undir þilfari á Svaninum og
má það lieila snarræði mikið, að nokkur
skyldi bjargast í sliku veðri.
Skonnorlan losaðisl þvínæst við Svan-
inn og hvarf hann þeim á svipstundu með
þeim 14 mönnum er eftir voru. Skonn-
ortan hafði við áreksturinn mist fram-
seglin og brotið brandinn (bugspjól og
úlleggara) en enginn leki hafði komist að
skipinu.
Tók það nokkurn tíma að fá lagfært
seglin, svo að þeir gætu siglt og reyndi
skipstj. á Svaninum að gera þeim frönsku
skiljanlegt, að íleiri menn hefðu verið um
borð en þeir sem björguðust. Sigldi þá
skonnortan í þá ált, sem hún bjóst við
Svanurinn mundi vera, en varð einskis
visari; má því telja vist, að Svanurinn
hafi sokkið eftir litla stund.
Hin frakkneska skonnorta kom hing-
að á liöfnina hinn 16. með skipbrotsmenn
þá er björguðust.
Var síðan hafin rjeltarrannsókn í þessu
máli hjer í bænum og upplýstist við próf-
in, að skonnortan hafði siglt með 3—-4
milna hraða og eigi sjeð ljósin á Svanin-
um sökum snjóhríðarinnar, fyr en svo
seint, að eigi var komist hjá ásiglingu,
enda tóku þeir það ráð að reyna að víkja
aftur fyrir skipið, sem er mjög vafasamt
hvort heppilegt hafi verið, þegar svo nærri
var komið. Á »Svaninum« hafði alt verið
í besta lagi, bæði segl og allur reiði og
ljós tendruð eins og lög mæla fyrir og var
liann því í sinum fulla rjetti þegar slysið
vildi til.
IJað sem vjer vildum segja viðkom-
andi þessu slysi er: að það virðisl mjög
mikið skeytingarleysi eða kæruleysi og eigi
sámboðið gælilegri sjómensku að sigla
þannig eins og hið franska skip hefirgert,
með talsverðum hraða i slíkum jeljagangi
og stormi á næturlíma að ástæðulausu,
eigi síst þar sem margra skipa er von
eins og á því svæði, þar setn slysið vildi
til, sem eru aðalfiskimiðin að sunnanverðu
við landið á* velrarvertíðinni.